„Tak blisko…” to obyczajowa powieść amerykańskiej pisarki Tammary Webber, która napisana została z myślą o młodych kobietach. Doskonale wpasowałam się w grupę docelową i muszę przyznać, ze dałam się złapać w sidła tej historii. Do samego końca nie mogłam się oderwać od książki, a przez kilka dni nie mogłam myśleć o niczym innym. Ten tekst piszę z perspektywy czasu, gdy wszystkie emocje już opadły. Teraz to nawet chce mi się śmiać z mojej własnej naiwności. Ale po kolei…

Jacqueline jest sympatyczną i zdolną studentką, która została porzucona przez ukochanego chłopaka. Brad tłumaczy się tym, że chce sobie poużywać trochę życia z innymi dziewczynami. Bohaterka jest kompletnie załamana, gdyż wcześniej zrezygnowała z własnych marzeń i dostosowała całe swoje życie do planów idioty, który bez wyrzutów sumienia zakończył ich wieloletni związek. Niedługo później, po wyjściu z imprezy, dziewczyna zostaje zaatakowana przez Bucka, najlepszego kumpla Brada, który próbuje ją zgwałcić. Z opresji ratuje ją Lucas, który przypadkiem staje się świadkiem całego zajścia. Jak łatwo można się domyślić drogi tych dwojga skrzyżują się jeszcze nie raz, a między Jacqueline i jej tajemniczym wybawcą wybuchnie gorące uczucie.
Autorka w doskonały sposób gra na emocjach czytelniczek, dzięki temu powoli owija je sobie wokół palca, aż w końcu może robić z nimi co jej się tylko podoba. Ja sama dałam się złapać w tą jakże sprytną pułapkę. Przede wszystkim bardzo łatwo można przywiązać się do głównej bohaterki. Szczerze mówiąc nie znam żadnej dziewczyny, której serce nie zostałoby choć raz złamane, co w tym przypadku działa na korzyść pisarki, bo już od pierwszych stron nienawidzimy tego niewdzięcznika i solidaryzujemy się z Jacqueline. Lucas również został wykreowany na chłopaka, o którym marzy każda mała i duża dziewczynka. Enigmatyczny, silny łobuz o duszy artysty, wrażliwym wnętrzu i strasznej tajemnicy z przeszłości rozkocha w sobie niejedną czytelniczkę. To ten typ, który nie boi się dać w mordę w obronie kobiety, jest zawsze szarmancki, potrafi się zachować, mówi o sobie, a mimo to nadal jest tajemniczy, wie jak wesprzeć, pomóc, doradzić, zrozumieć. Do tego znakomicie wygląda, jest diabelnie przystojny i wysportowany. Wspomniałam już, że świetnie całuje i swoimi pieszczotami doprowadza ukochaną do szaleństwa? Nie? Ale chyba nie musiała, bo w końcu tylko tego można się było po nim spodziewać. Cholerny ideał!
Tammara Webber sprawnie posługuje się słowem i potrafi nadać akcji odpowiedniego tempa, choć czasem wybiera schematyczne rozwiązania. Powieść pochłonęłam za jednym zamachem, bez snu, jedzenia i picia. Nieczęsto się zdarza, abym wpadła po uszy w jakąś historię. Teraz wydaje mi się, że oceniłam dzieło pani Webber zbyt wysoko i entuzjastycznie. W końcu to tyko czytadło, dobre i wciągające, ale jednak czytadło. Mimo tego postanowiłam nie zmieniać raz wystawionej noty. A co tam, należy się autorce choćby za to, że udało jej się mnie nabrać, a nieskromnie przyznam, że uważam się za wymagającą czytelniczkę. Widocznie każda panna głupieje, gdy staję przed nią prawdziwy książę z bajki. Kobiety drogie, dajcie się uwieść Lucasowi! Polecam!

„Tak blisko…” to obyczajowa powieść amerykańskiej pisarki Tammary Webber, która napisana została z myślą o młodych kobietach. Doskonale wpasowałam się w grupę docelową i muszę przyznać, ze dałam się złapać w sidła tej historii. Do samego końca nie mogłam się oderwać od książki, a przez kilka dni nie mogłam myśleć o niczym innym. Ten tekst piszę z perspektywy czasu, gdy...