W latach sześćdziesiątych Michael Walzer, jak wielu młodych Amerykanów, protestował przeciwko wojnie w Wietnamie. Z perspektywy czasu ocenia ów protest jako moralnie słuszny, ale zupełnie bezrefleksyjny. Agresja, neutralność, prawa jeńców i cywilów, zbrodnie wojenne, prawo do interwencji zbrojnej, wojna partyzancka - wszystko to terminy używane i wtedy, i dziś w sposób nieprecyzyjny i chaotyczny. I właśnie z potrzeby namysłu nad własnym, zdecydowanym, lecz intelektualnie ubogim stosunkiem wobec wojny w Wietnamie powstała niniejsza książka.

Walzer przygląda się wojnie, nieustannie odwołując się do historii: Ateńczycy napadający na Melijczyków, Henryk V nakazujący wymordować jeńców francuskich pod Azincourt, generał Sherman rozkazujący spalić Atlantę, Hiszpanie mordujący Kubańczyków w 1898 roku, alianci bombardujący niemieckie miasta podczas II wojny światowej, Niemcy oblegający Leningrad w 1941 roku, Izrael rozpoczynający z zaskoczenia wojnę sześciodniową... Czytelnik nieustannie ma przed oczami konkretne zdarzenia, dobrane tak, by pokazać specyfikę i złożoność różnych sytuacji wojennych.

Autor w przejrzysty sposób analizuje źródła i typy konfliktów zbrojnych, środki walki, sytuację żołnierzy, najemników i rycerzy w różnych epokach, kwestie uderzenia wyprzedzeniowego i wojny prewencyjnej, problem interwencji humanitarnej oraz ingerencji w kulturę kraju okupowanego. Książka przedstawia wyczerpującą, uwzględniającą wiele perspektyw i szeroko dyskutowaną teorię wojny sprawiedliwej.