zadurzonawksiazkach.blogspot.com

Sięgając po tę książkę, nadal myślami częściowo byłam w świecie wykreowanym przez autorkę Ostatniej Spowiedzi, co nie ukrywam, może nieco wpłynąć na moją opinię. Choć starać się będę pisać obiektywnie, ale jak z tym jest, każdy chyba wie.
Podobieństwa między "Ostatnią Spowiedzią", a "Za Sceną", rzucają się niemal od razu. Rockowy zespół podbijający muzyczny świat, utalentowani, przystojni mężczyźni i prosta, zwyczajna dziewczyna "z sąsiedztwa" i niespodziewane spotkanie, które zmienia wszystko. Wielka miłość okraszona jeszcze większymi problemami, muzyka, fanki. I może te podobieństwa sprawiły, że książka nieco mnie zawiodła.
Może najpierw pod lupę weźmy coś, co najbardziej mnie irytowało - słownictwo. Kupując tę powieść wiedziałam, że jest to romans erotyczny i zdawałam sobie sprawę, co można po nim się spodziewać. I opisy zbliżeń autorce naprawdę się udały, gdyby nie jedno - ciągle powtarzające się słowo "kut*as". Jestem w stanie zrozumieć umieszczenie tego słowa w dialogach, bo wiadomo jak to w dzisiejszych czasach jest, slang wdarł się wszędzie. Jednak wykorzystywanie go w co drugiej linijce w opisie, jest dla mnie lekkim przegięciem. Bo jak tu się wczuć w erotyczną sytuację, gdy co chwilę tekst okraszony jest takim słowem?
Same postaci Myrny i Briana nieco mnie zaskoczyły. Chyba nie spodziewałam się, że ktoś tak często może uprawiać seks, a seksuolodzy wstydzą się swojego zawodu. Ale pomimo tego, autorka wykreowała ich jako osoby z charakterem, które miały swoje zdanie i charakter.
W książce było kilka odważnych scen, których ja osobiście nie wyobrażam sobie spełnić w życiu rzeczywistym. Zaskoczyły mnie one, bo choć nie narzekam na swoją wyobraźnię, to, no cóż, takie rzeczy nie przyszły mi do głowy. A gdyby nie to w kółko powtarzające się słowo, które wspomniałam już wyżej, sceny łóżkowe były naprawdę świetne.
Sama fabuła książki nie zachwyca - czasem zdarzenia totalnie nie kleiły się do siebie, co nieco irytuje, a powody dla których Myrna wyjechała w trasę z zespołem, nie przekonały mnie. To samo jej problemy przeszłości, które moim zdaniem, zostały nieco wyolbrzymione.
Najważniejsze jest jednak to, że wszystko mimo wszystko skończyło się dobrze - co było do przewidzenia.
Książka jednak zasługuje moim zdaniem na ogromną pochwałę - Autorka nie "szastała" słowem Kocham, co bardzo mi się spodobało. W wielu książkach spotkałam się z nadużyciem tych słów, co szybko w moich oczach odbierało pewną autentyczność. Najwyraźniej Autorka wie, co tak naprawdę oznacza to słowo.
Nie jestem pewna, czy sięgnę po kolejne części tej sagi, opowiadających o życiu rockowego bandu. Zapewne będą one podobne do pierwszej części, co nieco działa na ich niekorzyść. Ale kto wie - jest to w końcu lekka książka na nudne wieczory, które teraz będą coraz dłuższe.

zadurzonawksiazkach.blogspot.com

Sięgając po tę książkę, nadal myślami częściowo byłam w świecie wykreowanym przez autorkę Ostatniej Spowiedzi, co nie ukrywam, może nieco wpłynąć na moją opinię. Choć starać się będę pisać obiektywnie, ale jak z tym jest, każdy chyba wie.
Podobieństwa między "Ostatnią Spowiedzią", a "Za Sceną", rzucają się niemal od razu. Rockowy zespół...