I tu mamy jakby seqel "Króla Edypa".
Po śmierci Edypa i Jokasty ich dziećmi opiekuje się Kreon- brat zmarłej królowej i on też rządzi Tebami.
Gdy giną bracia Eteokles i Polinejkes- synowie Edypa, Kreon urządza pogrzeb ze wszelkimi honorami Eteoklesowi, zaś Polinejkesa zakazuje grzebać obwołując go zdrajcą a ciało jego porzuca na pustyni.
Z rodzeństwa pozostają tylko dwie siostry- Antygona i Ismena.
Całość dramatu opiewa postać Antygona, która z archaicznym poświęceniem decyduje się urządzić pogrzeb bratu (wg wierzeń starożytnych Greków nie pochowane ciało powodowało, to że dusza nie mogła odpoczywać w spokoju i dostać się do Hadesu), dobrze wiedząc, że narazi się tym samym na gniew wuja Kreona i na potworną karę.
Smutna historia Edypa o tym jak niemożliwe jest oszukać swój los, niemniej jednak chwyta za serce ciąg dalszy tej opowieści. Dzieci Edypa i Jokasty wszak niczemu nie winne istoty od początku swego istnienia płacą najwyższą cenę za to, że urodziły się w kazirodczym związku matki i syna.
Nie mają wpływu na swoje życie, na swoje wybory ani na to tym bardziej jaki los ich czeka.

I tu mamy jakby seqel "Króla Edypa".
Po śmierci Edypa i Jokasty ich dziećmi opiekuje się Kreon- brat zmarłej królowej i on też rządzi Tebami.
Gdy giną bracia Eteokles i Polinejkes- synowie Edypa, Kreon urządza pogrzeb ze wszelkimi honorami Eteoklesowi, zaś Polinejkesa zakazuje grzebać obwołując go zdrajcą a ciało jego porzuca na pustyni.
Z rodzeństwa pozostają tylko dwie...