To faktycznie `Wspomnienie lodu`.
Wiele się w tej części Malazańskiej dzieje. Akcja przyśpiesza, na scenę wkraczają nowe postacie... które nagle stają się paskudnie i rozczarowująco "płaskie". To jedyny minus w całym tomie. Lukrem zaś, wisienką jest fabuła, zagmatwana, wciągająca, skomplikowana, gnająca do Paninion Domin. Znów stoimy u boku Dujeka, Szybkiego Bena, Rake'a, Brooda... znów mamy Wykałaczkę i Niewidkę, zaskoczenie goni zaskoczenie, zwroty akcji są zaskakujące i niebezpieczne, a mimo to wciągające. Pradawni bogowie stają się niepokojąco namacalni, i tylko Kaptur wie, jak niepokojąca to wizja...
To, chyba od dawna, jedna z nielicznych pozycji, na których popłakałam się zresztą. Tak. Rozbeczałam na sam koniec, kiedy... a nie. Sami musicie się dowiedzieć, czemu płakałam nad Korlat. I Srebrną Lisicą.
Tak.
Wspomnienie Lodu to pozycja, którą obowiązkową należy poznać. Smakować, chłonąć, posiadać, rozkoszować się. Geniusz sam w sobie.

To faktycznie `Wspomnienie lodu`.
Wiele się w tej części Malazańskiej dzieje. Akcja przyśpiesza, na scenę wkraczają nowe postacie... które nagle stają się paskudnie i rozczarowująco "płaskie". To jedyny minus w całym tomie. Lukrem zaś, wisienką jest fabuła, zagmatwana, wciągająca, skomplikowana, gnająca do Paninion Domin. Znów stoimy u boku Dujeka, Szybkiego Bena, Rake'a,...