Nie uznałbym tej książki za jakiś szczególny popis talentu Christie, nie po tak rewelacyjnej książce jak „Zabójstwo Rogera Ackroyda”. Ta była… Hmm… No po prostu była. Tak jakby Agatha napisała książkę bo dostała na nią zlecenie, albo napisała tylko po to żeby napisać.

Fabuła niedorzeczna – sam pomysł międzynarodowej szajki i spisku na ogólnoświatową skalę był dobry, ale wykonaniu brakowało głębi i dopracowania. Intryga sama w sobie intrygująca nie była. Napięcia ogólnie w moim przypadku brak. Całość zupełnie przewidywalna i do bólu rozczarowująca. Gdyby tego typu książkę napisano aktualnie to śmiało mógłbym pokusić się o stwierdzenie, że konstrukcyjnie autor specjalnie postarał się, żeby bez przeszkód treść można było przekształcić na scenariusz filmu sensacyjnego…

A największym minusem dla mnie był ten swego rodzaju dziwny pośpiech. Zamiast najpierw naprowadzić na ślad afery, zawiązać powoli akcję co by zdecydowanie pomogło w budowaniu napięcia, autorka od razu przeszła do rzeczy. Może gdyby tyczyło się to morderstwa kucharki na plebanii położonej na odległej prowincji gdzieś w północnej Szkocji to by to zdało egzamin, ale w przypadku spisku międzynarodowego dotyczącego nowej superbroni i panowania nad światem to jednak okazało się to stanowczo za szybkie, za płytkie i za bardzo niedopracowane.

Nie uznałbym tej książki za jakiś szczególny popis talentu Christie, nie po tak rewelacyjnej książce jak „Zabójstwo Rogera Ackroyda”. Ta była… Hmm… No po prostu była. Tak jakby Agatha napisała książkę bo dostała na nią zlecenie, albo napisała tylko po to żeby napisać.

Fabuła niedorzeczna – sam pomysł międzynarodowej szajki i spisku na ogólnoświatową skalę był dobry, ale...