Jak ogromny ból musiała czuć Diane, gdy dowiedziała się, że jej maleńka córeczka zginęła w wypadku? Zapewne nie widziała już sensu dalszego istnienia. Jej małżeństwo również się rozpadło – nie pozostał jej nikt, została sama. Jedyną słuszną drogę widziała w podjęciu zatrudnienia. Pomagając nieszczęśliwym dzieciom odnaleźć nowy dom, nagle dostrzegła swoją własną szansę … Czy z jej strony była to czysta chęć pomocy dziewczynce, czy zaspokojenie swoich ukrytych pragnień dotyczących zemsty na biologicznej matce dziecka?

Doskonała powieść psychologiczna. Można byłoby rzec: „niby nic wielkiego … a jednak!” Dwie kobiety: pierwsza – Diane (straciła dziecko), druga - Bobby (sprawczyni śmierci dziecka Diane), i między nimi bezbronne 4-letnie dziecko Lissy. Autorka umiejętnie manewrowała pomiędzy tymi dwoma bohaterkami, powodując mały mętlik w sposobie myślenia czytelnika. Którą stronę weźmiesz ty? Ofiary czy sprawczyni? A może powstrzymasz się do ostatniej chwili z oceną bohaterów?
Bardzo podobał mi się niepokojący klimat powieści, którą powodował palpitację serca. „Dodatkowym ciosem”, który dokonała autorka na czytelniku, było przedstawienie emocji i sposobu postrzegania sytuacji osoby, którą cała sytuacja obeszła najbardziej – dziecka biologicznego Bobby i przysposobionego przez Diane – Lisy. Cała trójka tworzy emocjonalny majstersztyk, co ewidentnie przekłada się na emocje czytelnika. Intrygująca, psychologiczna lektura – idealna pod każdym względem.

Jak ogromny ból musiała czuć Diane, gdy dowiedziała się, że jej maleńka córeczka zginęła w wypadku? Zapewne nie widziała już sensu dalszego istnienia. Jej małżeństwo również się rozpadło – nie pozostał jej nikt, została sama. Jedyną słuszną drogę widziała w podjęciu zatrudnienia. Pomagając nieszczęśliwym dzieciom odnaleźć nowy dom, nagle dostrzegła swoją własną szansę … Czy...