Książka "Wędrówki alpejskie" Wawrzyńca Żuławskiego nieco mnie zawiodła - liczyłem na coś naprawdę niezwykłego, tymczasem dostałem garść relacji z przed- i powojennych polskich wypraw w Alpy. Niby na co więcej liczyć - sam się zastanawiałem. Może na to, by opisy nie były jedynie sprawozdaniami, by przedstawiane wydarzenia fascynowały, by całość wywoływała silne emocje - wzruszenie, zachwyt, niepokój? Niesprawiedliwym byłoby określenie tej książki jako bezrefleksyjnej, bo tak nie jest, jednak sposób, styl jej napisania, a także, być może, podejście autora do gór nie przemówiły do mnie. Trudno mi się pogodzić w sposobie widzenia gór jako drogi do sukcesu, pola walki, czy miejsca wejść "na czas", bo i o takich jest mowa. Przynajmniej ja tak to odebrałem.
Jeżeli kogoś interesuje wspinaczka sportowa, to być może ta pozycja go zainteresuje, mamy tu nieraz podane czasy przejścia, stopnie trudności, a nawet chyba nachylenie stoku - dla mnie nie było to aż tak fascynujące.

Książka "Wędrówki alpejskie" Wawrzyńca Żuławskiego nieco mnie zawiodła - liczyłem na coś naprawdę niezwykłego, tymczasem dostałem garść relacji z przed- i powojennych polskich wypraw w Alpy. Niby na co więcej liczyć - sam się zastanawiałem. Może na to, by opisy nie były jedynie sprawozdaniami, by przedstawiane wydarzenia fascynowały, by całość wywoływała silne emocje -...