Autor przedstawia zbiór legend, opracowany na podstawie kilkunastu źródeł literaturowych, w tym źródeł przedwojennych i niemieckich. Te ostatnie tłumaczył.
W zbiorze niejednolity jest styl. Legendy tłumaczone są pisane stylem autora, ale z innych źródeł załącza legendy bez tłumaczenia i tu zdarza się np. legenda napisana po śląsku.
Najciekawsze legendy zbioru dotyczą osoby Zabrzeskiego i legend związanych z założeniem Zabrza. To, jak Zabrzeski stał się Skarbnikiem, kim stała się jego córka Barbórka, jak potraktował swoją żonę czwórką (lub dwójką--zależnie od podania) koni, jak dostał ziemię od Bolesława (Krzywoustego?), która później stała się Zabrzem, jak w Zabrzu odkryto węgiel.

Są też i inne legendy o Zabrzu, np. o okolicznych utopcach (np. co się dzieje gdy utopiec pije wrzątek), zabawna była legenda o żmijowym młynie "[...] żmije żyły z rodziną młynarza w symbiozie [...] wypełzały z zakamarków swoich kryjówek, udawały się do kołysek i tam wspólnie z małymi dziećmi bawiły się i wygrzewały" :) Może ten cytat powinienem dodać do ulubionych :)

Pozostała część legend to różnego rodzaju jednoakapitowe opowieści o tym, że ktoś coś widział i się boi, albo anegdoty, np. o kobiecie, która modliła się do Nepomucena, a z wnętrza kapliczki odpowiedział jej głos pijaka...

Ocena "6" ze względu na trochę ciężki styl autora. Co ciekawe, część legend związanych ze Skarbnikiem (czyli Zabrzeskim) można poczytać w wersji Morcinka i wtedy wyraźnie widać co może z takiej historii wyciągnąć znakomity pisarz.

Ze względu na materiały źródłowe autora, znaczna część legend poświęcona jest dzielnicy Rokitnica.

Autor przedstawia zbiór legend, opracowany na podstawie kilkunastu źródeł literaturowych, w tym źródeł przedwojennych i niemieckich. Te ostatnie tłumaczył.
W zbiorze niejednolity jest styl. Legendy tłumaczone są pisane stylem autora, ale z innych źródeł załącza legendy bez tłumaczenia i tu zdarza się np. legenda napisana po śląsku.
Najciekawsze legendy zbioru dotyczą osoby...