Zacznę od tego, że w trakcie i po lekturze książki inaczej sobie wyobrażałem Lokiego w wersji Ćwieka. W tym nie będę odosobniony od innych, którzy na LC opisali swoje wrażenia z lektury komiksu. Do wersji z okładek książek też nie jestem przywiązany. Inne wyobrażenie, więc do nowej historii, już po okładce, nastawiony byłem delikatnie mówiąc sceptycznie. Często tak jest, tak mam, przy filmowych adaptacjach książek. Teraz, po lekturze albumu stwierdzam, że wizja choć inna, przekonała mnie. Panie Dawidzie, dobra robota.
Ponieważ kilka akapitów zajął J. Ćwiek ze swoją opinią o rysunkach Dawida, to do jego słów chciałbym też odnieś swoją opinię.
Czy kreska w wykonaniu Dawida jest specyficzna? Nie, tak jej nie odbierałem. Wykoślawiona grotecha? To już bardziej, może nie Bisley, choć w sumie coś podobnego jest, zwłaszcza gdyby zmienić kolorystykę, choć postacie u Dawida bardziej się zmieniają z kadru na kadr. I postacie kobiece jakoś kompletnie mi tutaj nie pasują, są takie drugoplanowe, rysowane od niechcenia?
Kadrowania - fajne, nadaje odpowiednie tempo akcji.
Kolorystyka - ciemno, czasami przydałby mi się jakiś jaskrawszy element do rozbicia, złamania schematu, ale jest klimatycznie i pasuje do całości.
Aztekowie, którymi tak zachwycił się Ćwiek. Zgadza się, ten ślepy zaułek śledztwa, są klimatyczni, aż chciałoby się więcej. I to w ich postaciach najwięcej mogę doszukać się wspomnianego Bisleya, ta dziwna anatomia męskiej muskulatury. Ale walka z wezwanym bogiem Azteków? Choć zajmuje kilka kadrów, dwie pełne plansze, to jest największą porażką komiksu. Dla mnie wyszło, że walka bogów rozpisana została na jeden kadr.
Największą siłą komiksu i zarazem grafiki Dawida Pochopień jest jego interpretacja świata. Po prostu miodzio. Gang motocyklistów tak podobnych do krasnoludów, że czekałem kiedy zaczną latać topory. Fajnie zapętlają się z Asami z pierwszych kadrów. Anioły, takie mizerne, bo niekarmione modlitwą swych podopiecznych, ech samo życie. Sama postać Lokiego zmieniająca się do roli, ale dalej trzymająca swój charakter i postać Gabriela - majstersztyk (choć nie w każdym kadrze). Jak to pięknie pasuje do świata książek Kłamcy, jak i innych spod pióra Ćwieka.
Oby współpraca panów Jakuba i Dawida wydała więcej owoców, bo warto.

Zacznę od tego, że w trakcie i po lekturze książki inaczej sobie wyobrażałem Lokiego w wersji Ćwieka. W tym nie będę odosobniony od innych, którzy na LC opisali swoje wrażenia z lektury komiksu. Do wersji z okładek książek też nie jestem przywiązany. Inne wyobrażenie, więc do nowej historii, już po okładce, nastawiony byłem delikatnie mówiąc sceptycznie. Często tak jest,...