Kto pamięta psa dryfującego na krze w styczniu 2010 roku? Przebył tak Wisłą aż do morza ok. 200 km. O zwierzaku głośno było w mediach. Pierwszy raz zauważono go w okolicach Grudziądza, ale mimo podejmowanych wielokrotnie w różnych miejscach prób nie udało się go uwolnić. Uratowali go dopiero marynarze ze statku R/V Baltic i przygarnęli. Na podstawie tej historii powstała właśnie opowieść, zawarta w tej książeczce.

Nie wiedziałam o jej istnieniu, ale bardzo się cieszę, że odkryłam ją na bibliotecznej półce. To bardzo mądra opowieść, tym bardziej, że można odnieść ją do świata rzeczywistego. Dziecko poznaje losy Baltica, ogląda zgrabne ilustracje, a potem możemy pokazać mu, choćby w internecie, że Baltic istnieje naprawdę i że to, co mu się przytrafiło, a przynajmniej część, wydarzyło się naprawdę. A to ważne, bo pozwala porozmawiać z dzieckiem o losach zwierząt domowych, o tym, jak my ludzie je traktujemy, że to nie zabawki, że mają uczucia, potrafią kochać, tęsknić, bać się. Możemy m.in. dziecku pokazać i wytłumaczyć to, o czym zapomina wielu dorosłych - że fajerwerki wcale nie są takie fajne i że to, co dla nas jest atrakcyjne, dla zwierząt wcale takie być nie musi. Ta lektura połączona z rozmową z pewnością uwrażliwi dziecko na los zwierząt, a kształtowanie wrażliwości to ważny punkt w wychowaniu naszych pociech.

Kto pamięta psa dryfującego na krze w styczniu 2010 roku? Przebył tak Wisłą aż do morza ok. 200 km. O zwierzaku głośno było w mediach. Pierwszy raz zauważono go w okolicach Grudziądza, ale mimo podejmowanych wielokrotnie w różnych miejscach prób nie udało się go uwolnić. Uratowali go dopiero marynarze ze statku R/V Baltic i przygarnęli. Na podstawie tej historii powstała...