Kałużyńskiego czyta się świetnie. Interesujące wątki podane są w atrakcyjny, elokwentny i błyskotliwy sposób. Nie brak tu też ironii, dystansu, łamania stereotypów. To wszystko sprawia, że wybacza się rzucające się aż nadto w oczy naginanie faktów, czy błędy merytoryczne, od których Wenus niestety nie jest wolna (a które przeciętnie 'zaangażowany' kinoman jest w stanie automatycznie wychwycić). Oczywiście, istnieje tu niebezpieczeństwo - no bo skoro pojawił się błąd tu i ówdzie, to skąd wiadomo, czy inne podane informacje są zgodne z prawdą i czy przedstawione sądy mają jakąkolwiek wartość poznawczą. Ale przecież w przypadku tego nietuzinkowego autora rzecz nie w merytorycznej rzetelności, ani też w słuszności sądów i poprawności logicznych wywodów! Siła Kałużyńskiego, dobitnie odczuwalna w przypadku Wenus, to siła intelektualnej prowokacji, zmuszająca czytelnika do myślenia i zachęcająca do spojrzenia na zjawiska kultury od innej strony, w oryginalny sposób /rzadko forsowany przez innych, często w gruncie rzeczy podobnych sobie krytyków/. Kałużyński to czysta oryginalność.

Kałużyńskiego czyta się świetnie. Interesujące wątki podane są w atrakcyjny, elokwentny i błyskotliwy sposób. Nie brak tu też ironii, dystansu, łamania stereotypów. To wszystko sprawia, że wybacza się rzucające się aż nadto w oczy naginanie faktów, czy błędy merytoryczne, od których Wenus niestety nie jest wolna (a które przeciętnie 'zaangażowany' kinoman jest w stanie...