Po przeczytaniu książki zrozumiałem, że nie ma alternatywy dla zdrowej gospodarki bez oparcia jej na środku wymiany, o jakim mówi towarowa teoria pieniądza. Nowoczesna teoria pieniądza to złuda. Hołdowanie jej to wepchnięcie gospodarek krajowych w chroniczną inflacje.

Po przeczytaniu książki zrozumiałem, że nie ma alternatywy dla zdrowej gospodarki bez oparcia jej na środku wymiany, o jakim mówi towarowa teoria pieniądza. Nowoczesna teoria pieniądza to złuda. Hołdowanie jej to wepchnięcie gospodarek krajowych w chroniczną inflacje.

Uczciwość i inteligencja Misesa - mnie oczarowały. Jednak oprócz prawdziwej satysfakcji po przeczytaniu poczułem także zmęczenie. Tekst miejscami był przydługi, przez co niepotrzebnie zawiły, ale właśnie tą rozwlekłością, bo jak już autor w końcu przystępował do rzeczy to wszystko stawało się klarowne, a miejscami dobitność stwierdzeń powodowała, że nawet się śmiałem, co przekroczyło moje oczekiwania, wobec tego dzieła.
Z pewnością sięgając po omawianego klasyka, trzeba wiedzieć o czym jest – znać temat, w przeciwnym razie lepiej najpierw poczytać Rothbarda.
Warto zachować też pewien dystans, zwłaszcza ze względu na dystans czasu jaki nas dzieli od napisania tej książki (kiedyś) do jej przeczytania (dzisiaj),że chciałoby się rzec – wiek cały!
Aby wyjaśnić o co mi chodzi posłużę się cytatem:
JEST PEWNE, ŻE DZISIEJSZA WARTOŚĆ ZŁOTA WSPIERA SIĘ W ZNACZNEJ MIERZE NA WYKORZYSTANIU PIENIĘŻNYM I ŻE JEGO DEMONETYZACJA W OGROMNYM STOPNIU WPŁYNĘŁABY NA CENĘ. GWAŁTOWNY SPADEK SREBRA W 1873 PRZYPISUJE SIĘ DEMONETYZACJI
No cóż złoto kosztowało 35 dolarów za uncję w momencie ostatecznej jego demonetyzacji w 1971 roku, ale przecież nikt nie ma szklanej kuli, więc dla mnie spoko. Sięgając po kolejny cytat:
TYLKO POSTĘPUJĄCA OBNIŻKA WARTOŚCI PIENIĄDZA MOŻE NA STAŁĘ OSIĄGNĄĆ CELE DO JAKICH DĄŻĄ (INFLACJONIŚCI) – LECZ SYSTEM PIENIĘŻNY, KTÓRY ODPOWIADA TYM WYMOGOM W GRUNCIE RZECZY NIE MOŻE ISTNIEĆ.
Można powiedzieć, że na dwoje babka wróżyła z tym, czy system taki może istnieć, czy nie – wszystko (odnośnie upadku systemu) dosyć mocno się przeciąga w czasie, wózek cały czas jedzie, ale coraz bardziej irracjonalnie to wygląda i ostatecznie, chyba jednak będzie po myśli autora, zobaczymy…
Jedno jest pewne:
PIENIĄDZ, KTÓRY LEŻY BEZCZYNNIE, CZYLI NIE JEST WYMIENIANY – NIE STANOWI KAPITAŁU, BO NIE DAJE ŻADNYCH OWOCÓW.
Ten cytat będzie moim ulubionym z repertuaru Misesa i to bez żadnej przesady.
TEORIA PIENIĄDZA I KREDYTU to podstawa, do której bardziej powracać trzeba, aniżeli od niej zaczynać. Dzięki tej pracy, niektóre rzeczy lepiej mi się w głowie poukładały, zwłaszcza te o inflacji.
----
Kiedy przeczytałem tę książkę po pewnym czasie po raz drugi, jedno tylko chcę powiedzieć:
Diamenty zasypane popiołem.

Uczciwość i inteligencja Misesa - mnie oczarowały. Jednak oprócz prawdziwej satysfakcji po przeczytaniu poczułem także zmęczenie. Tekst miejscami był przydługi, przez co niepotrzebnie zawiły, ale właśnie tą rozwlekłością, bo jak już autor w końcu przystępował do rzeczy to wszystko stawało się klarowne, a miejscami dobitność stwierdzeń powodowała, że nawet się śmiałem, co...

Mises piszący ściśle o ekonomii jest po prostu świetny. Czytelnik nie powinien mieć najmniejszego problemu ze zrozumieniem tego, co autor próbuje przekazać. Do tego logika oraz racjonalność tez Misesa uświadomi i przekona każdego, kto poświęci czas na przeczytanie recenzowanego dzieła. Jest to konieczne uzupełnienie w mojej literaturze na temat pieniądza oraz kompendium wiedzy, której ogarnięcie powinno być wymogiem dla każdego polityka/ekonomisty rządowego.

Na początku Mises pisze o funkcjach pieniądza oraz zajmuje się problematyką określania jego wartości. To właśnie tutaj Mises prezentuje swój teoremat regresji tłumaczący, jak doszło do tego, że produkt rynkowy stał się pieniądzem i skąd pochodzi jego wartość w tym okresie i w okresach poprzedzających. Sporo miejsca poświęcił inflacji, jak powstaje i jakie są jej skutki. Można tu zauważyć zarys koncepcji Austriackiej Teorii Cyklu Koniunkturalnego. Co ciekawe, Mises wyjaśnił kulisy rzekomego niedoboru pieniądza w momencie paniki rynkowej, co niejako jest odpowiedzią na przyszły zarzut Miltona Friedmana wobec błędów banku centralnego (FED) podczas Wielkiego Kryzysu 1929 roku.

Potem jest trochę o bankowości i kredytach, co w mojej ocenie jest najmniej interesującą częścią. Książkę kończy przykład reformy monetarnej i sugestia przejścia na standard złota pierw na przykładzie fikcyjnego kraju, a potem w bardzo prosty sposób zaadoptowana do warunków USA po I Wojnie Światowej. Dodatkiem do wydania z 2016 roku (jak i zapewne do kilku wcześniejszych) jest polemika z niektórymi niemieckimi i austriackimi ekonomistami początku XX wieku jak Knapp i Wieser.

Ocena wysoka, choć za strasznie przydługawe i liczne wstępy oraz wyrażenia w językach całkowicie mi obcych (pozbawionych tłumaczeń) jestem zmuszony dać ocenę o 1 niższą, niż na jaką treść zasługuje. Polecam.

Mises piszący ściśle o ekonomii jest po prostu świetny. Czytelnik nie powinien mieć najmniejszego problemu ze zrozumieniem tego, co autor próbuje przekazać. Do tego logika oraz racjonalność tez Misesa uświadomi i przekona każdego, kto poświęci czas na przeczytanie recenzowanego dzieła. Jest to konieczne uzupełnienie w mojej literaturze na temat pieniądza oraz kompendium...

Momentami trudna, ale niezwykle ważna praca zajmująca się najczęściej pomijanym aspektem we wszelkich ekonomicznych wynurzeniach - środkiem wymiany.
Jest to wielki traktat przeciw inflacji.

Dla wszystkich, którzy na co dzień czytają książki ekonomiczne nasycone tabelami, wykresami, ale niejednokrotnie oderwane od fundamentów.

Momentami trudna, ale niezwykle ważna praca zajmująca się najczęściej pomijanym aspektem we wszelkich ekonomicznych wynurzeniach - środkiem wymiany.
Jest to wielki traktat przeciw inflacji.

Dla wszystkich, którzy na co dzień czytają książki ekonomiczne nasycone tabelami, wykresami, ale niejednokrotnie oderwane od fundamentów.