Witold Tyloch – Judaizm (1987) (7.2)

Witold Tyloch – Judaizm (1987) (7.2)

Książka napisana przystępnym językiem, przejrzyście skonstruowana. Dość całościowa, ale nie brakuje trochę bardziej szczegółowych elementów, jak dla mnie było chyba trochę "nowości" w wiadomościach dot. np. obrzezania. Wydaje mi się, że może być fajnym źródłem wiedzy dla osób zainteresowanych tematem, powiedziałabym, że jest dość treściwa, chociaż osobiście było mi np. trochę szkoda, że nie było o każdej z ksiąg proroków trochę napisane, bo w takiej prostej, zwięzłej formie jest to porządkujące, no ale właśnie, nie został na tym położony nacisk.
Myślałam, że druga część będzie dla mnie nudna i powtarzająca wiadomości, które już znam, ale trochę tak nie było - zrozumiale przedstawione, dużo zjawisk wyodrębnionych i osadzonych w kontekście historycznym, do tego chyba nienajgorzej wyszedł wybór osób związanych z religią - jest ich dość mało, ale mam wrażenie, że takie najważniejsze i to geograficznie z okolic Polski, zostały przedstawione i pokrótce opisane.
Bardzo spoko, mocno wyczuwalny historyczny klimat, mimo to dość lekka w czytaniu. Ocena nie wyższa, bo jednak wiadomości głównie podstawowe, chociaż dobrze rozwinięte i niepozbawione ciekawostek.

Książka napisana przystępnym językiem, przejrzyście skonstruowana. Dość całościowa, ale nie brakuje trochę bardziej szczegółowych elementów, jak dla mnie było chyba trochę "nowości" w wiadomościach dot. np. obrzezania. Wydaje mi się, że może być fajnym źródłem wiedzy dla osób zainteresowanych tematem, powiedziałabym, że jest dość treściwa, chociaż osobiście było mi np....

Książka, która z jednej strony zawiera wiele ciekawych informacji, a z drugiej stanowi przykład tego, jak nie należy pisać prac (popularno)naukowych. Oto bowiem autor, zamiast przyjąć postawę naukowego obiektywizmu, postanowił wcielić się w rolę stronniczego apologety judaizmu, który, mówiąc najprościej, uważa, że kult Jahwe jest dobry, a inne religie są be. Po przeczytaniu sformułowania "oczyszczono świątynię z syryjskiej obrzydliwości i ohydy" odłożyłem książkę na półkę i więcej po nią nie sięgnąłem.

Książka, która z jednej strony zawiera wiele ciekawych informacji, a z drugiej stanowi przykład tego, jak nie należy pisać prac (popularno)naukowych. Oto bowiem autor, zamiast przyjąć postawę naukowego obiektywizmu, postanowił wcielić się w rolę stronniczego apologety judaizmu, który, mówiąc najprościej, uważa, że kult Jahwe jest dobry, a inne religie są be. Po przeczytaniu...

Rewelacyjna książka pisana językiem dla zwykłych ludzi, a nie naukowym, przekazująca dużo wiedzy dla zainteresowanych tematem.

Rewelacyjna książka pisana językiem dla zwykłych ludzi, a nie naukowym, przekazująca dużo wiedzy dla zainteresowanych tematem.

Tyloch (1927 – 1990) wydał "Judaizm" (1987) dwa lata po "Dziejach Ksiąg Starego Testamentu", które recenzowałem. W odpowiedzi na komentarz do mojej recenzji (blog wgwg1943) napisałem:
"......malutka wzmianka o nim jest w Wikipedii; za karę, że był w latach 70. sekretarzem POP PZPR. Tak się obecnie wypacza dorobek naukowy..."

I krzywdzi czytelników, bo temat jest niewątpliwie atrakcyjny, a popularnych źródeł w języku polskim brak. Brak wiadomości o tym bibliście skutkuje 5 opiniami jego 10 książek na LC. Zapewniam Państwa, że są to książki popularno – naukowe pisane językiem zrozumiałym dla "zwykłego" czytelnika.

Z przyczyn zrozumiałych wiele istotnych wiadomości jest powtórzeniem tych podanych w "Dziejach...", lecz to nie zmniejsza atrakcyjności lektury. Tym, którzy nie chcą studiować całości polecam dział pt "Judaizm w czasach nowożytnych" (s. 221 – 283),a w nim "Frankizm" (s. 241 -4),ze względu na bestseller Tokarczuk "Księgi Jakubowe".

Nie sposób stricte zrecenzować tego vademecum, warto zaś wypisać zdania definiujące wiele pojęć, jak np. na s. 17:
„...Powszechną czcią otaczano wtedy głazy lub stosy kamieni, będące dla koczowników punktami orientacyjnymi i słupami granicznymi. Taki podobny do słupa głaz zwany m a c e w a, czy krąg kamienny g i l g a l, był odpowiednim obiektem, przy którym odprawiano obrzędy religijne i składano ofiary, gdyż wierzono, ze zawiera on w sobie jakąś siłę lub jest siedzibą jakiegoś ducha (animizm) czy demona (polidemonizm) lub bóstwa czy bóstw (politeizm)...”

Przypomnę że Mongołowie takie kultowe kamienie bądź skupiska kamieni nazywali „obo”, o czym pisze Tymkowski w „Podróży do Chin przez Mongoliją w latach 1820 -1821”. którą gorąco Państwu polecam, za darmo, pod adresem: http://www.dbc.wroc.pl/dlibra/docmetadata?id=8927&from=publication

Już na tej samej stronie Tyloch wyjaśnia pochodzenie "elohim":
"....po hebrajsku el.. ..dosłownie znaczy "być mocnym" lub "być na czele", przewodzić". Ta nazwa stała się imieniem bóstwa, używano jej też w liczbie mnogiej eli lub elohim. Terminem tym,, ..Hebrajczycy określali później tylko jednego swojego Boga...."

Zawsze interesujący jest przebieg informacji, szczególnie w zamierzchłych czasach (s. 24):
„.. Opowieści o Mojżeszu dotarły do nas w przekazach dwóch źródeł, określanych w nauce symbolem „J” (jahwistyczne) i „E” (elohistyczne),przeplatających się główne w Księgach Wyjścia (Exodus) i Liczb (Numeri). Zostały one spisane dopiero w trzysta lub czterysta lat po jego śmierci...”

Tyloch bardzo skrupulatnie wyjaśnia wszystkie niejasności Biblii, zaczynając od pochodzenia imienia Jahwe, jak i obrony jego przed Jehową. Oczywiście najtrudniejsze są stare dzieje, lecz już bliski nam „Okres Rzymski” (praktycznie od 40 roku p.n.e. , gdy Herod został królem Judei) zaczyna się na stronie 138. Tym samym zaczyna się konfrontacja Nowego Testamentu z wersją Tylocha.

Każdego zainteresuje kabała, chasydyzm, syjonizm, Majmonides czy różnice między Żydami sefardyjskimi a aszkenazyjskimi, a ostatni rozdział jest najciekawszy, bo daje możliwość poznania praktyk religijnych i zwyczajów judaizmu.
Bardzo ciekawa lektura, potężne źródło wiedzy.

Tyloch (1927 – 1990) wydał "Judaizm" (1987) dwa lata po "Dziejach Ksiąg Starego Testamentu", które recenzowałem. W odpowiedzi na komentarz do mojej recenzji (blog wgwg1943) napisałem:
"......malutka wzmianka o nim jest w Wikipedii; za karę, że był w latach 70. sekretarzem POP PZPR. Tak się obecnie wypacza dorobek naukowy..."

I ...