Po przeczytaniu tej powieści zastanawiam się jak mogłam nazwać Reenę Hale i Fionę Bristow twardzielkami. Rowan Tripp to prawdziwa Iron Woman!

Wszyscy orientujemy się mniej więcej jak wygląda praca przeciętnego strażaka. Nigdy jednak nie zastanawiałam się jak gasi się te wielkie pożary lasów. Myślałam, że po prostu zrzuca się na nie jakiś środek gaśniczy z samolotu i tyle. Ku mojemu zdziwieniu okazuje się jednak, że grupa szaleńców skacze prosto w brzuch bestii, żeby okiełznać żywioł i ocalić tę część dzikiej natury, której człowiek nie zdążył jeszcze zrujnować. Jestem pod wrażeniem.

Zanim zaczęłam czytać, zerknęłam na kilka opinii i niestety przeczytałam, że zabójcą jest ktoś z grupy strażaków (dlaczego ta podła osoba nie zaznaczyła opinii jako spoiler?!?!?!). Niestety informacja ta od razu naprowadziła mnie na Matta. Uznałam, że śmierć brata mogła złamać go psychicznie i popchnąć do zbrodni. Pasował idealnie, mimo, że autorka przedstawia sytuację tak, że czytelnik dałby sobie uciąć obie ręce, stawiając na ojca puszczalskiej Dolly.

Podobał mi się wątek romansowy pomiędzy Lucasem a Ellą. Autorka przypomina, że nigdy nie jesteśmy za starzy, by zakochać się jak nastolatki. To było piękne. Speszony twardziel Iron Man:))

Bardzo żałuję, że autorka nie rozbudowała bardziej postaci Dobiego. Polubiłam go.

Gulliver zakochał się w kobiecie, która bez problemu potrafiłaby wytrzeć nim podłogę. Ro ma mocny cios i zdecydowanie nie jest zwolenniczką tłumienia agresji. Jednak w jego przypadku obeszło się bez rękoczynów. Łaził za nią, łaził i wyłaził. Tak sobie myślę, ze przez zasady, które sami sobie ustanawiamy, chyba wiele w życiu nas omija.

Po przeczytaniu tej powieści zastanawiam się jak mogłam nazwać Reenę Hale i Fionę Bristow twardzielkami. Rowan Tripp to prawdziwa Iron Woman!

Wszyscy orientujemy się mniej więcej jak wygląda praca przeciętnego strażaka. Nigdy jednak nie zastanawiałam się jak gasi się te wielkie pożary lasów. Myślałam, że po prostu zrzuca się na nie jakiś środek gaśniczy z samolotu i tyle....