Siedzę nad otwartym, czystym plikiem i uśmiecham się głupawo, bo chyba nie powinnam tego opiniować. Trzeba by poprosić kogoś ze 30 lat młodszego. Książeczkę zamówiłam, bo pamiętam, że kiedyś ktoś chwalił, bo jest to pozycja ze "100-u BBC", a poza tym zachęciła mnie okładka z przepięknym obrazem Renoir`a. Pomyślałam – czemu nie? coś leciutkiego w letni czas...
Hmm... doprawdy nie wiem, co tu napisać. Fajna rodzinka. Naprawdę. Mogłabym mieć trzy takie milutkie siostry. Matula też słodziutka. I co jeszcze? Że to nie dla mnie, bom za stara?, Że to nawet nie dla młodzieży (choć tak pisze na okładce). Gdyby dzisiejszej młodzieży chcieć wcisnąć coś takiego, to do świąt miałaby dziatwa ubaw po pachy. Czasy już nie te, żeby ten sposób przekazu mógł się podobać jakiejkolwiek młodzieży. Ciekawam na ile takich kwiatków z listy 100 książek wszechczasów BBC się jeszcze natknę? Ta opowieść klimatem przypomina trochę "Domek na prerii". Każdy rozdział to umoralniające kazanie. Co prawda pamiętam, że kiedyś ten serial z upodobaniem oglądałam, ale miałam wtedy kilka lat na krzyż i nie wiem czy najbardziej ze wszystkiego przypadkiem nie podobał mi się główny aktor Michael Landon ;D
Tak łopatologicznie podanej umoralniajacej opowiastki nie miałam w ręce już dawno. I obawiam się, że gdyby moja mama rozmawiała ze mną tak jak pani March ze swoimi pociechami, to moja reakcja była pewnie czymś w rodzaju: "na złość matuli wyjdę na mróz w koszuli" ;D Pewnie jestem jakimś diabłem wcielonym, a pani March godna w laciach do nieba iść. Ale dziewczynki mają różne charaktery - nie wszystkie na szczęście, i nie zawsze są anielsko grzeczne, co odrobinę podnosi koloryt tej historii (nawiasem mówiąc - najmłodsza Amelka, egoistka i uparciucha, kogoś mi z zachowania przypomina ;D), ale potem oczywiście płaczą strasznie ze wstydu, błagając o przebaczenie. Gwiazdki daję za... no... w sumie to całkiem sympatyczna ramota jest. Momentami nawet kiczowato wzruszająca ;D

Siedzę nad otwartym, czystym plikiem i uśmiecham się głupawo, bo chyba nie powinnam tego opiniować. Trzeba by poprosić kogoś ze 30 lat młodszego. Książeczkę zamówiłam, bo pamiętam, że kiedyś ktoś chwalił, bo jest to pozycja ze "100-u BBC", a poza tym zachęciła mnie okładka z przepięknym obrazem Renoir`a. Pomyślałam – czemu nie? coś leciutkiego w letni czas...
Hmm......