Zdarza się tak, że czytając książkę, widzimy w wyobraźni twarz aktora odtwarzającego główną rolę w filmowej adaptacji. Często tak bywa, ale nie tym razem. Przynajmniej nie w moim przypadku. Powieść Arthura Conan Doyle’a „Sherlock Holmes. Studium w szkarłacie” spodobała mi się już od pierwszej strony, a bohaterzy obrazowo opisani przez autora zostali na nowo przeze mnie poddani wizualizacji. Słynny detektyw zachwycił mnie swoim dedukcyjnym umysłem, umiejętnością dostrzegania szczegółów i przesłanek dla innych w ogóle niewidocznych. Sympatię wzbudził doktor Watson, który na początku nastawiony sceptycznie, szybko przekonuje się do metod pracy Holmesa.
Styl autora też mi odpowiada. Jest dystyngowany, klasyczny w swej elegancji i prostocie. Historia opowiedziana w tomie rozpoczynającym przygody słynnego detektywa budzi zainteresowanie i tworzy ciekawą, zaskakującą całość. Nigdy bym nie odgadła, że zbrodnia popełniona w opuszczonym angielskim domu miała swe korzenie na innym kontynencie.

Zdarza się tak, że czytając książkę, widzimy w wyobraźni twarz aktora odtwarzającego główną rolę w filmowej adaptacji. Często tak bywa, ale nie tym razem. Przynajmniej nie w moim przypadku. Powieść Arthura Conan Doyle’a „Sherlock Holmes. Studium w szkarłacie” spodobała mi się już od pierwszej strony, a bohaterzy obrazowo opisani przez autora zostali na nowo przeze mnie...