Jestem trochę zdziwiona ilością entuzjastycznych ocen dla tej, moim zdaniem, ramoty. Ok, jako klasykę i eksponat muzealny mogę „Lenina“ Ossendowskiego jakoś zdzierżyć, natomiast książka naprawdę masywnie się zestarzała. Po piewsze wiemy dziś dużo więcej o historii konsekwencji poczynań Lenina (ZSRR, ale i reżimy komunistyczne w Europie Środkowo-Wschodniej, ale i Kuba, Korea północna, Chiny) niż szanowny Autor, znamy nieprzeliczone wspomnienia artystów i świadków tamtych czasów, znamy tragiczne życiorysy, dzięki czemu postac Lenina i jego „dokonania“ widzimy w szerszej skali. Poza tym współczesnie istnieje zupełnie inna metodyka, inne narzędzia do badania, porządkowania i opisywania mechanizmów społeczno-politycznych. Książka, choć pewnie jej merytorycznej zawartości nie ma co się czepiać, jest napisana w tonie dość naiwnej fabularyzowanej biografii. Momentami nieznośnie egzaltowanej. Książka miała premierę w 1930 roku i jak na tamte czasy była bardzo radykalna w bezkompromisowym opisie bolszewickiej rewolucji, nie dziwota, że szybko znalazła się na indeksie, no a na jej nieszczęście kiedy już można ją czytać nie bardzo się daje ... W każdym razie ja przy czytaniu dostałam alergii od kurzu, który unosił się po przewróceniu każdej kolejnej kartki. I kicham do teraz.

Jestem trochę zdziwiona ilością entuzjastycznych ocen dla tej, moim zdaniem, ramoty. Ok, jako klasykę i eksponat muzealny mogę „Lenina“ Ossendowskiego jakoś zdzierżyć, natomiast książka naprawdę masywnie się zestarzała. Po piewsze wiemy dziś dużo więcej o historii konsekwencji poczynań Lenina (ZSRR, ale i reżimy komunistyczne w Europie Środkowo-Wschodniej, ale i Kuba, Korea...