7.5
Nastoletni Mickey Bolitar ma aktualnie ciężki okres w życiu. Jego ojciec zginął, matka przebywa na odwyku, a on sam trafił pod opiekę wuja Myrona, za którym nie przepada.
Niestety okazało się, że to nie koniec ciosów od losu, ponieważ jego dziewczyna poznana w aktualnej szkole zniknęła bez śladu. Mickey z pomocą nowych przyjaciół, Emy i Łyżki rozpoczyna prywatne śledztwo i postanawia odnaleźć Ashley. Tym sposobem nastolatkowie trafiają do świata sekretów i niebezpiecznych ludzi.

"Schronienie" to pierwszy tom cyklu "Mickey Bolitar" spod pióra amerykańskiego mistrza thrillera. Jest to również szóta książka autora, którą przeczytałam i tak jak w przypadku poprzednich tytułów bawiłam się bardzo dobrze. Autor ponownie stworzył przemyślaną, pełną spisków, tajemnic oraz niebezpieczeństw fabułę, w którą zaangażowałam się od pierwszch rozdziałów. Historię śledzimy z perspektywy nastoletniego Mickeya, który w swoim młodym życiu doświadczył wielu traumatycznych przeżyć. Bardzo spodobała mi się kreacja zarówno głównego bohatera jak i pozostałych postaci, w szczególności Emy oraz Łyżki. Ciekawie było móc podążać za grupką nastoletnich przyjaciół i wraz z nimi próbować rozwiązać szokującą intrygę, ale również obserwować rozwój ich przyjaźni. Ponadto książka została napisana w bardzo przyjemny i przystępny sposób co znacznie wpłynęło na szybkość czytania. Z pewnością będę chciała poznać pozostałe części cyklu oraz inne dzieła Harlana Cobena. Polecam!

7.5
Nastoletni Mickey Bolitar ma aktualnie ciężki okres w życiu. Jego ojciec zginął, matka przebywa na odwyku, a on sam trafił pod opiekę wuja Myrona, za którym nie przepada.
Niestety okazało się, że to nie koniec ciosów od losu, ponieważ jego dziewczyna poznana w aktualnej szkole zniknęła bez śladu. Mickey z pomocą nowych przyjaciół, Emy i Łyżki rozpoczyna prywatne...

Ciężko mi ocenić ten kryminał, bo okazało się, że jest przeznaczony dla młodego czytelnika (bibliotekarka mi ją poleciła, ale nie wspomniała o docelowym odbiorcy),i może gdybym czytała go jako nastolatka, to może by mnie bardziej wciągnął. A tak zwyczajnie był dla mnie zbyt "dziecinny".

Ciężko mi ocenić ten kryminał, bo okazało się, że jest przeznaczony dla młodego czytelnika (bibliotekarka mi ją poleciła, ale nie wspomniała o docelowym odbiorcy),i może gdybym czytała go jako nastolatka, to może by mnie bardziej wciągnął. A tak zwyczajnie był dla mnie zbyt "dziecinny".

Książka dla młodzieży, dość brutalna, ale młodzi to lubią.
Autor lubi powtarzać te same zdania w swoich powieściach.
Patrz hotel z kolorowymi telewizorami... Co najmniej w tej i " za wszelką cenę"
Żegnam się z Cobenem. - wszystkie są takie same

Książka dla młodzieży, dość brutalna, ale młodzi to lubią.
Autor lubi powtarzać te same zdania w swoich powieściach.
Patrz hotel z kolorowymi telewizorami... Co najmniej w tej i " za wszelką cenę"
Żegnam się z Cobenem. - wszystkie są takie same

Ależ to było rozmyte. Tak, to słowo dobrze oddaje problem, który mam ze „Schronieniem”.

Od samego początku tekstu - bo zawiązanie akcji jest akurat (ono i tylko ono) w tej powieści dość konkretne - lecą dwa kryminalno-sensacyjne wątki, ale czy można powiedzieć, że czytelnik je tak naprawdę śledzi? No… moim zdaniem nie. Oba po prostu przypominają o sobie od czasu do czasu, a my, cóż, napataczamy się na nie podczas lektury. Czytamy, czytamy, czytamy, o, jeden z wątków sensacyjnych o sobie przypomina, okej, czytamy, czytamy, o znów coś zaczyna się wychylać :) Serio, tak to tu wyglądało :) I zjawisko to przenosi się na całą właściwie tę książkę: licealne życie, narodziny wielkiej przyjaźni, nastoletnia miłość, znaczenie różnic klasowych wśród ludzi połączonych przez fakt, że są związani na co dzień z tym samym miejscem (choć ten element akurat najmniej, ale też widać, że Coben od początku postanowił, że zrobi go bardzo punktowo) – wszystko to lekko tylko nas muska. W sumie jeden element jest przedstawiony konkretniej, służąca budowaniu Cobenowego uniwersum obecność Myrona Bolitara w tym tekście, swoją drogą jednak nijak nie czułem, by to było np. tak, że autor świadomie odpuścił sobie konkretyzacje pozostałych motywów, by tym bardziej wyostrzyć ten. To rozmycie większej części tekstu… chyba tak mu zwyczajnie jakoś wyszło i tyle :)

Także ten charakterystyczny dla tego pisarza ironiczno-śmieszkowaty styl uległ temu zjawisku – niby jest, ale jakoś tak w cieniu całego naszego odbioru powieści. No, w każdym razie bardziej w cieniu niż w większej części powieści Cobena :) Choć pewnie to akurat można po części zrzucić na karb faktu, że cały czas widzimy świat oczami nastolatka.

Swoją drogą… czy tylko ja musiałem sobie przez całą lekturę przypominać, że mamy do czynienia z czternastolatkami, bo zachowaniem, podejściem do świata, nawykami itd. o wiele bardziej wyglądali mi na młodzieńców szesnasto- czy siedemnastoletnich? A te dwa-trzy lata różnicy to w tym wieku jest przecież naprawdę epoka. Cóż, jak widać pisarz dość mocno wziął sobie do serca fakt, że jego bohaterowie są „nad wiek rozwinięci” :)

To wzmiankowane powyżej rozmycie ustępuje oczywiście gdy zbliżamy się do finału powieści, wtedy jest – siłą rzeczy – intensywniej. Ale też po pierwsze tak sztampowo, jak się tylko dało (tak, mamy tu standardową-końcową-rozróbę, i to naprawdę opisaną znacznie poniżej Cobenowych standardów),po drugie zaś ta część akcji jest wypełniona tyloma kretyniźmikami, tyloma bezsensownymi, naciąganymi i zwyczajnie głupimi elementami, że głowa mała. Tak, jakby autor wziął sobie mocno do serca, że pisze młodzieżówkę i postanowił to zinterpretować w naj-, najgorszy sposób :( Co gorsza zaś wtedy dość jasno wyszło na jaw, że pomysł na całość… też najmądrzejszy i najbardziej przemyślany nie był.

Na tle tego wszystkiego jakoś tam wybrzmiewają poważniejsze elementy, które pisarz chciał w tym wszystkim umieścić, właśnie m.in. za nie daję aż 5,5/10. Zarówno nawiązania do drugiej wojny światowej i holokaustu, jak i motywy antynarkotykowe w miarę ruszają, ratując po części to wszystko. Tym niemniej po odłożeniu książki dźwięczało mi w głowie to pytanie: czy zdaniem Cobena naprawdę „młodzieżowy” = „napisany nie tak dobrze, jak ten dla dorosłych”?

Ależ to było rozmyte. Tak, to słowo dobrze oddaje problem, który mam ze „Schronieniem”.

Od samego początku tekstu - bo zawiązanie akcji jest akurat (ono i tylko ono) w tej powieści dość konkretne - lecą dwa kryminalno-sensacyjne wątki, ale czy można powiedzieć, że czytelnik je tak naprawdę śledzi? No… moim zdaniem nie. Oba po prostu przypominają o sobie od czasu do czasu,...

Autor tak się pogubił w fantastycznych teoriach że postanowił kupić sobie trochę czasu zapowiadając drugi tom.

Autor tak się pogubił w fantastycznych teoriach że postanowił kupić sobie trochę czasu zapowiadając drugi tom.

"Schronienie" to całkiem sympatyczny kryminał skierowany do nieco młodszych czytelników. Główny bohater MIckey to bratanek Myrona Bolitara znanego fanom Cobena z kilkunastu książek. Mickey musi z pewnych przyczyn zamieszkać ze swoim wujkiem i próbuje jakoś zaadaptować się do nowej sytuacji. W nowej szkole poznaje dziewczynę, która nagle znika. Wspierany przez nowych przyjaciół Eme i Łyżkę będzie próbował wyjaśnić sprawę.
Książkę czyta się błyskawicznie. Zagadka może i jest przekombinowana ale można przymknąć na to oko. Rekompensują to sympatyczni bohaterowie. Myślę, że największy problem stanowi fakt, że aby zrozumieć w pełni fabułę dobrze jest przeczytać wcześniej książkę "Wszyscy mamy tajemnicę".
Chętnie sięgnę po kolejny tom z tej serii.

"Schronienie" to całkiem sympatyczny kryminał skierowany do nieco młodszych czytelników. Główny bohater MIckey to bratanek Myrona Bolitara znanego fanom Cobena z kilkunastu książek. Mickey musi z pewnych przyczyn zamieszkać ze swoim wujkiem i próbuje jakoś zaadaptować się do nowej sytuacji. W nowej szkole poznaje dziewczynę, która nagle znika. Wspierany przez nowych...

Super książka. Polecam wszystkim

Super książka. Polecam wszystkim

Thriller w lekkim i łagodnym wydaniu, skierowany do młodzieży, choć i starszym amatorom książkowego dreszczyku również może się spodobać. Akcja toczy się w zawrotnym tempie i wciąga już od samego początku. Intrygujące postacie, bawią, wzbudzają naszą sympatię i niechęć, a każda z nich jest na tyle wyrazista, że bardzo łatwo jest nam sobie je wyobrazić.

Thriller w lekkim i łagodnym wydaniu, skierowany do młodzieży, choć i starszym amatorom książkowego dreszczyku również może się spodobać. Akcja toczy się w zawrotnym tempie i wciąga już od samego początku. Intrygujące postacie, bawią, wzbudzają naszą sympatię i niechęć, a każda z nich jest na tyle wyrazista, że bardzo łatwo jest nam sobie je wyobrazić.

Książka pomimo tego, że jest skierowana dla nastolatków, to wciąga niesamowicie, szybko się czyta, wartka akcja. Polecam trylogię

Książka pomimo tego, że jest skierowana dla nastolatków, to wciąga niesamowicie, szybko się czyta, wartka akcja. Polecam trylogię

Seria ta jest najlepszą od Harlana Cobena.Mike to mój ulubiony bohater.jego losy trzymaja w napięciu przez cały cykl.

Seria ta jest najlepszą od Harlana Cobena.Mike to mój ulubiony bohater.jego losy trzymaja w napięciu przez cały cykl.