Muszę przyznać, że tym razem pisarz skutecznie podsuwa mylne tropy zarówno komisarzowi, jak i czytelnikowi. Karty w tej grze ciągle tasowane są na nowo. Zaczyna się od morderstwa pewnej dziewczyna, którego to świadkiem jest nastolatka Angelina, drobna złodziejka. Gdy okazuje się, kim jest zamordowana (kochanką arcyksięcia Austrii- Maksymiliana) sprawa nabiera zarówno wymiaru politycznego, jak i kościelnego.

A co słychać u skromnego i niepozornego Trona? Jest zaręczony z Marią, ale na ślub z różnych względów się jeszcze nie szykuje. Komisarz ma nadal problemy finansowe i nadal pracuje w policji, ponieważ „to jest to uczucie, że robię coś, czego wartości nie da się wyrazić pieniędzmi.” Metodycznie prowadzi to śledztwo, stanie przed meksykańskim patem- albo zrujnuje siebie albo straci szacunek do samego siebie. Nie ułatwia mu tego narzeczona, w której życiu pojawia się pewien „duch z przeszłości”. Czy niekonwencjonalne metody śledcze przyniosą pewien rezultat?

W sumie wrażenia mam podobne, jak z poprzedniej lektury kryminału retro Remina. Trochę klimatu Wenecji XIX wieku, klasyczne śledztwo kryminalne, skąpy opis postaci plus prywata komisarza Trona oraz ironiczne poczucie humoru. Do tego polityczne niuanse, które były podane w przystępnej formie. W sumie cykl niepozorny, rozrywkowy, ale przypadł mi do gustu.

Muszę przyznać, że tym razem pisarz skutecznie podsuwa mylne tropy zarówno komisarzowi, jak i czytelnikowi. Karty w tej grze ciągle tasowane są na nowo. Zaczyna się od morderstwa pewnej dziewczyna, którego to świadkiem jest nastolatka Angelina, drobna złodziejka. Gdy okazuje się, kim jest zamordowana (kochanką arcyksięcia Austrii- Maksymiliana) sprawa nabiera zarówno...

Niestety, opis z tyłu książki zachęcał, ale fabuła nie jest interesująca. Książkę czytałam dość długo jak na taką objętość (tylko 280 str. - i całe szczęście),bo akcja w ogóle nie "wciąga". Rzecz dotyczy morderstwa kochanki arcyksięcia, sprawę prowadzi niby najlepszy komisarz, który popełnia proste błędy i nie zauważa najbardziej oczywitych spraw. Treść jest nudna, momentami zbyt banalna, w innych fragmentach nie wiadomo o kogo ani o co chodzi. Akcja miała być chyba mroczna i tajemnicza, a stała się strasza, strasznie monotonna. Fatalne jest też zakończenie, gdy na ostanich 5 stronach zaczyna się coś dziać, akcja się urywa i książka się kończy. Z pewnością nie sięgnę po kolejną część (czy raczej pierwszą) "przygód" komisarza Trona :/

Niestety, opis z tyłu książki zachęcał, ale fabuła nie jest interesująca. Książkę czytałam dość długo jak na taką objętość (tylko 280 str. - i całe szczęście),bo akcja w ogóle nie "wciąga". Rzecz dotyczy morderstwa kochanki arcyksięcia, sprawę prowadzi niby najlepszy komisarz, który popełnia proste błędy i nie zauważa najbardziej oczywitych spraw. Treść jest nudna,...