W zasadzie to nie wiem co napisać.
Pierwsza część trylogii o czarownicach była niesamowicie wciągająca i choć jej zakończenie narzucało sięgnięcie po kolejną część Lashera, to już od pierwszych jego stron ciężko jest się w niego wczytać. Kontunuacja traci lekkość narracji i wartkość. Może gdzieś od 200 strony powraca ciekawość ale jest to takie wymuszone.
W zasadzie gdyby nie opowieść Juliena o jego życiu z demonem cała ta część była by stracona. Jakiś smaczek się znalazł.
Pierwszą część oceniam na 6 drugą na 7 i to tylko dlatego, że troszkę się mąci i wciąga znacznie szybciej niż cz. pierwsza.

W zasadzie to nie wiem co napisać.
Pierwsza część trylogii o czarownicach była niesamowicie wciągająca i choć jej zakończenie narzucało sięgnięcie po kolejną część Lashera, to już od pierwszych jego stron ciężko jest się w niego wczytać. Kontunuacja traci lekkość narracji i wartkość. Może gdzieś od 200 strony powraca ciekawość ale jest to takie wymuszone.
W zasadzie gdyby...

Cudowna seria. Tym razem zmagamy się z większymi problemami, mamy szybszy obrót akcji. W tej dwutomowej drugiej części Rodu Czarownic spotykamy nowe postacie, które w niczym nie odbiegają charakterami od pozostałych. Nadal są ekscytujące a zarazem świeże. Spotykamy również więcej osób, które pojawiają się w Kronikach wampirów - dzięki temu uzupełniamy sobie wiedzę bardziej chronologicznie i z innego punktu widzenia, z tego wspaniałego świata.
Nie trzeba wspominać tu o stylu pisarki. Jak zwykle jest niesamowity, pełen pasji, i niewątpliwie potwierdza, że to magia we krwi - prawdziwa pisarska magia.
Wspaniałym zaskoczeniem dla mnie był tak mocny wpływ mitologii Irlandzkiej. Oczywiście szkoda, że kończy się to tak... Ale nie mogło się stać inaczej. Z niecierpliwością czekam żeby sięgnąć po ostatnią już część ze świata Czarownic.
Tymczasem Polecam!!

Cudowna seria. Tym razem zmagamy się z większymi problemami, mamy szybszy obrót akcji. W tej dwutomowej drugiej części Rodu Czarownic spotykamy nowe postacie, które w niczym nie odbiegają charakterami od pozostałych. Nadal są ekscytujące a zarazem świeże. Spotykamy również więcej osób, które pojawiają się w Kronikach wampirów - dzięki temu uzupełniamy sobie wiedzę bardziej...

Z ciężkim sercem piszę coś takiego na temat książek jednej z moich najulubieńszych autorek, ale oba tomy Lashera nie były zbyt porywające. Historia wydaje mi się na siłę przeciągnięta, nie czytałam tego z taką niecierpliwością z jaką pochłaniałam pierwsze dwa tomy Opowieści o Mayfairach, warto się z nią jednak zapoznać, aby usłyszeć opowieść Lashera.

Z ciężkim sercem piszę coś takiego na temat książek jednej z moich najulubieńszych autorek, ale oba tomy Lashera nie były zbyt porywające. Historia wydaje mi się na siłę przeciągnięta, nie czytałam tego z taką niecierpliwością z jaką pochłaniałam pierwsze dwa tomy Opowieści o Mayfairach, warto się z nią jednak zapoznać, aby usłyszeć opowieść Lashera.

W porównaniu z pierwszym i drugim tomem Czarownic z rodu Mayfair słabe. Irytuje mnie Michael, po co ma ten swój dar i w ogóle go nie wykorzystuje? I dlaczego charaktery postaci Rice zmieniają się z tomu na tom? Rozczarowujące, że Saga o czarownicach stała się sagą o duchu, który ich prześladował.

W porównaniu z pierwszym i drugim tomem Czarownic z rodu Mayfair słabe. Irytuje mnie Michael, po co ma ten swój dar i w ogóle go nie wykorzystuje? I dlaczego charaktery postaci Rice zmieniają się z tomu na tom? Rozczarowujące, że Saga o czarownicach stała się sagą o duchu, który ich prześladował.

Podczas czytania pierwszego tomu Lashera oczy otwierały mi się szerzej ze zdumienia, choć jestem już przyzwyczajona do tego, że Anne Rice potrafi mnie zaskoczyć. Nie spodziewałam się, że relacja Rowan i Lashera rozwinie się w takim kierunku w jakim się rozwinęła, opowieść staje się coraz ciekawsza, jednak kończy się w dość nietypowym momencie.

Historia Michaela wydawała mi się fascynujaca, jednak w Lasherze jego postać trochę blednie i traci dla mnie na wartości. Jego zdolność komplikowała mu życie, a nagle znikła i pozostała nijakość. Szkoda, postać Michaela ma potencjał, z zainteresowaniem śledzę rozwój wypadków w domu przy ulicy Pierwszej!

Podczas czytania pierwszego tomu Lashera oczy otwierały mi się szerzej ze zdumienia, choć jestem już przyzwyczajona do tego, że Anne Rice potrafi mnie zaskoczyć. Nie spodziewałam się, że relacja Rowan i Lashera rozwinie się w takim kierunku w jakim się rozwinęła, opowieść staje się coraz ciekawsza, jednak kończy się w dość nietypowym momencie.

Historia Michaela wydawała mi...

Kolejna świetna część opowieści o czarownicach z rodu Mayfair. Dramatyczna akcja, możliwość poznania nowych członków rodu, a także lepszego zrozumienia tych wcześniej poznanych.

Kolejna świetna część opowieści o czarownicach z rodu Mayfair. Dramatyczna akcja, możliwość poznania nowych członków rodu, a także lepszego zrozumienia tych wcześniej poznanych.

Może z przesytu, nie wywarło tak dobrego wrażenia, jak inne tytuły...

Może z przesytu, nie wywarło tak dobrego wrażenia, jak inne tytuły...

Jedna z bardziej wciągających serii jakie czytałam

Jedna z bardziej wciągających serii jakie czytałam

no i wszystko jasne, ale czy można wierzyć demonowi

no i wszystko jasne, ale czy można wierzyć demonowi

Dodatkowe mitologie swiata Rice psuja nieco jego spojnosc...

Dodatkowe mitologie swiata Rice psuja nieco jego spojnosc...