Nie podzielam zachwytów innych i nie dam tej pozycji 10 gwiazdek; jest wg mnie słabsza niż "Hitlera wojna U-bootów" (a i ta książka na zasługuje ma tak wysoką ocenę).
"Ciche zwycięstwo" to jednak książka wyjątkowa, bo wojna podwodna Stanów Zjednoczonych jest opisana przez jednego z jej uczestników - marynarza US Navy. Dzięki temu czytelnik ma możliwość poczuć autentyczną atmosferę patroli na Pacyfiku, ale z drugiej strony - książka jest napisana zbyt emocjonalnie. Co rusz dochodzą do głosu uczucia autora, co razi tam, gdzie oczekiwałem chociaż próby bezstronnej oceny (proszę porównać styl Blaira z tym, który charakteryzuje np. Kershawa lub Beevora - u nich często spotykamy przytoczone opowieści uczestników wydarzeń, ale będące tylko ilustracją wnikliwej analizy tego, co się zdarzyło). Stąd też trudność w sklasyfikowaniu tej pozycji - sytuuje się gdzieś na pograniczu książki historycznej, reportażu, wspomnień i powieści. To też trochę mnie raziło podczas czytania - brak konsekwencji stylistycznej.
Jest to więc książka jedyna w swoim rodzaju; niewątpliwie dla miłośników marynistyki i II wojny światowej pozycja obowiązkowa, choć nie pozbawiona kilku wad. Warto jednak ją przeczytać, bo podwodna wojna przeciwko Japonii nadal nie jest tak znana, jak bitwy flot lotniskowców, jak zatopienie pancerników Yamato czy Musashi albo jak bitwa o Atlantyk.

Nie podzielam zachwytów innych i nie dam tej pozycji 10 gwiazdek; jest wg mnie słabsza niż "Hitlera wojna U-bootów" (a i ta książka na zasługuje ma tak wysoką ocenę).
"Ciche zwycięstwo" to jednak książka wyjątkowa, bo wojna podwodna Stanów Zjednoczonych jest opisana przez jednego z jej uczestników - marynarza US Navy. Dzięki temu czytelnik ma możliwość poczuć autentyczną...