Mam słabość do Zosi Knyszewskiej, sympatycznej oraz niesfornej bohaterki cyklu opowiadającego o jej szalonych latach, dorastaniu, perypetiach miłosnych oraz osobistych dramatach. Hanna Cygler tworząc postać Zosi, nadała jej wiele cech, które sprawiły, że mamy do czynienia z kobietą szalenie naturalną, intensywnie odczuwającą i przeżywającą wszelkie możliwe rozterki, dlatego nie sposób nie żywić do niej sympatii, chociaż niekiedy zachowanie Zosi budzi irytację czy też gniew, przez co można boczyć się na nią przez dwa akapity, ale czy reakcje kobiety można zawsze przewidzieć i zrozumieć...

Dwie poprzednie części, czyli „Tryb warunkowy” i „Deklinacja męska/żeńska” zrobiły na mnie ogromne wrażenie, tym bardziej, że styl autorki jest bardzo wdzięczny, posługuje się ona piórem w sposób lekki i naturalny, dzięki czemu historie czyta się rewelacyjnie, na dodatek opowieści są bardzo emocjonujące, a intensywny rozwój akcji często wbija w fotel. Dlatego bez wahania zabrałam się za trzecią część, pt. „Przyszły niedokonany” licząc na ekscytującą powieść i, nie rozczarowałam się.

Czytelnicy wrażliwi na spoilery, mogą pominąć ten fragment, ponieważ pomimo starań nie jestem w stanie nie wspomnieć o wydarzeniach, które miały miejsce. Małżeństwo naszej bohaterki jest w wielkim kryzysie, Zosia porzuca męża i wraca do rodzinnego Gdańska. Ból po rozstaniu z Witkiem jest dla niej nie do zniesienia, tym bardziej, że w jej sercu tli się jeszcze miłość do niewiernego małżonka. Na szczęście Zosia ma Wiktorię, ukochaną córeczkę, dla której próbuje wrócić do formy, co oczywiście w dużym stopniu się jej udaje. Jednak to nie koniec zmian, wielkie zawirowania w jej życiu wywoła poznanie Franka, lokalnego bohatera, który zawróci jej w głowie, a także rozpoczęcie działalności gospodarczej. Niestety w słowniku Zosi nie istnieje coś takiego jak stabilizacja, bo jak ją osiągnąć, skoro były mąż nie daje o sobie zapomnieć, biznesowa rzeczywistość zaskakuje, a w życiu osobistym ile sukcesów, tyle też trudności. Po raz kolejny nasza bohaterka będzie musiała zmagać się z życiowymi dramatami.

Hanna Cygler stawia przed Zosią wyzwania, i ponownie zmusza ją do trudnych wyborów. Nie szczędzi jej problemów, ale też ofiarowuje chwile pełne wzruszeń, przez które czujemy tęsknotę do tak pięknych uniesień, i od których łza się w oku kręci. Autorka potrafi wzbudzić zainteresowanie, ta pełna gama uniesień wywoływana jest intensywnymi zdarzeniami oraz konsekwentną, przemyślaną intrygą, która zatacza koła, przeplata się z pozornie ze sobą niezwiązanymi wątkami, żeby w finale oszołomić i z końcowym zdaniem sprawić, że wierny czytelnik zatęskni za kolejną tak pobudzającą dawką.

Może to co piszę wypada jak próba kadzenia, ale proszę mi wierzyć, że trylogia o losach Zofii Knyszewskiej ma w sobie to coś, co powoduje, że czyta się ją z przyjemnością i zaangażowaniem. Być może jest to zasługa doskonałej obyczajowej fabuły, bardzo wiarygodnego tła, a może bohaterów, których kreacje są dopieszczone i ujmujące, przez co odbiera się ich jak realne, serdeczne osoby, i daruje to, że w „Przyszłym niedokonanym” zachowują się niekiedy jak narwani bohaterowie wenezuelskich telenoweli, zakochując się w osobach nieodpowiednich (moralnie niewłaściwych), ale może życie takie jest, nie zawsze łatwe i logiczne, jednak piękne i pasjonujące , dlatego tryptyk opowiadający o losach Zosi, wypada tak dobrze, bo jest szczerą opowieścią, która oczaruje, każdego czytelnika.

O dalszych losach bohaterów można przeczytać w "Odmianie przez przypadki"

Mam słabość do Zosi Knyszewskiej, sympatycznej oraz niesfornej bohaterki cyklu opowiadającego o jej szalonych latach, dorastaniu, perypetiach miłosnych oraz osobistych dramatach. Hanna Cygler tworząc postać Zosi, nadała jej wiele cech, które sprawiły, że mamy do czynienia z kobietą szalenie naturalną, intensywnie odczuwającą i przeżywającą wszelkie możliwe rozterki, dlatego...