Dużo się dowiedziałam o Slashu i Guns. Jedyny minus to błedy w słowach-literówki, ale przymknęłam na to oko. Chciałabym żeby napisał kolejną zaktualizowaną książkę, jak jednak dołączył z powrotem do Guns, mimo iż parę razy powtarzał że nie wróci

Dużo się dowiedziałam o Slashu i Guns. Jedyny minus to błedy w słowach-literówki, ale przymknęłam na to oko. Chciałabym żeby napisał kolejną zaktualizowaną książkę, jak jednak dołączył z powrotem do Guns, mimo iż parę razy powtarzał że nie wróci

Uwielbiam Guns'N'Roses, uwielbiam Slasha. Nie mogłem tego nie przeczytać. Choć myślałem, że wiem już na ich temat wszystko to jednak mile się zaskoczyłem i poznałem kilka nowych faktów. Trochę irytowało mnie tłumaczenie, ale przymknąłem jedno oko i świetne się bawiłem.

Uwielbiam Guns'N'Roses, uwielbiam Slasha. Nie mogłem tego nie przeczytać. Choć myślałem, że wiem już na ich temat wszystko to jednak mile się zaskoczyłem i poznałem kilka nowych faktów. Trochę irytowało mnie tłumaczenie, ale przymknąłem jedno oko i świetne się bawiłem.

Nowy Rok zaczynam od mocnego uderzenia. Jak by nie było, zapewne każdy zetknął się z muzyką grupy Guns’N’Roses, a tym samym poznał brzmienie gitary Slasha. Autobiografia tego muzyka powala zarówno objętością (ponad 480 zapisanych stron) jak i treścią. Nie spodziewałem się wyznań grzecznej osoby, ale ilość przelewającego się przez strony alkoholu oraz kilogramy narkotyków robi wrażenie, aż przychodzi pytanie – jak w takim stanie można grać i komponować. Z drugiej strony może i dobrze poznać ciemną stronę artysty, być może tworzenie muzyki rockowej tego wymaga. Faktem jest jednak że środkowa „narkotyczna” część książki choć niezwykle szczera, wygląda najmniej ciekawie.
Dominują wątki osobiste, zaczynając od dzieciństwa i młodości – faktycznie w wielu aspektach Slash przypominał „chłopca, który nie chce dorosnąć”. Aczkolwiek w miarę rozwoju kariery sporo miejsca poświęcono Guns’N’Roses – swego czasu bodaj najbardziej rozpoznawalny zespół na świecie, którego historia przypomina z perspektywy czasu bardzo jasny meteor. Rozpalił się i zgasł – paradoksalnie w momencie apogeum popularności. Ten sam zarzut można postawić i Slashowi. W zasadzie tylko najbardziej zagorzali fani jego talentu wymienią działalność pod marką Velvet Revolver (naprawdę świetne dwie płyty),natomiast dokonania z ostatniej dekady pod sztandarem The Conspirators jakoś nie wpadają w ucho. Czyżby klątwa wielkiego zespołu (zachowując proporcje i szacunek do obu gitarzystów - podobnie stało się z karierą takiego Mistrza jak Jimmy Page…)
Czy warto przeczytać? Raczej tak, ciekawie wyglądają wspomnienia z życia w trasie, gawędy o powstaniu niektórych płyt czy videoklipów, spotkania z artystami, gdzie Slash dołożył swoją cegiełkę do piosenek – a ten korowód jest dość spory: Michael Jackson, Lenny Kravitz, Iggy Pop. Sporo miejsca zajął temat wewnętrznego konfliktu w zespole – Mr Axl Rose nie należy do osób specjalnie łatwych w obyciu. Czasem odnosiłem jednak wrażenie, że książka jest zbytnio rozbudowana, zbyt ciężka w odbiorze, a dokonanie skrótów niektórych wątków wyszłoby jej na korzyść. Co ciekawe, życie zweryfikowało niektóre poglądy bohatera tej biografii: a jednak powrót do GnR okazał się możliwy, a jednak związek z Perl Ferrar nie okazał się tak trwały…

Nowy Rok zaczynam od mocnego uderzenia. Jak by nie było, zapewne każdy zetknął się z muzyką grupy Guns’N’Roses, a tym samym poznał brzmienie gitary Slasha. Autobiografia tego muzyka powala zarówno objętością (ponad 480 zapisanych stron) jak i treścią. Nie spodziewałem się wyznań grzecznej osoby, ale ilość przelewającego się przez strony alkoholu oraz kilogramy narkotyków...

Dla mnie jako ogromnej fanki Slasha i GnR od dzieciaka przeczytanie tej książki to super przygoda. Natomiast tłumaczenie jest fatalne. Nie rozumiem dlaczego przy przekładaniu książek używa się zupełnie innych słów, niż powinno. Nie wspominając o łagodzeniu wulgaryzmów..

Dla mnie jako ogromnej fanki Slasha i GnR od dzieciaka przeczytanie tej książki to super przygoda. Natomiast tłumaczenie jest fatalne. Nie rozumiem dlaczego przy przekładaniu książek używa się zupełnie innych słów, niż powinno. Nie wspominając o łagodzeniu wulgaryzmów..

Masakryczne tłumaczenie i wydanie. Przeczytałem niezliczoną ilość książek - to jest pierwsza gdzie roi się od błędów ortograficznych (!!!!),literówek i ..... sam nie wiem czego. Wydawnictwo postanowiło zaoszczędzić na korekcie i jest lipa. Gdybym kupił tą książkę to złożyłbym reklamację i domagałbym się zwrotu kosztów. Choćby w sądzie. Rozumiem pojedynczy błąd. Tego nie rozumiem. Na szczęście pożyczyłem tą mega porażkę tłumacza w bibliotece.

Masakryczne tłumaczenie i wydanie. Przeczytałem niezliczoną ilość książek - to jest pierwsza gdzie roi się od błędów ortograficznych (!!!!),literówek i ..... sam nie wiem czego. Wydawnictwo postanowiło zaoszczędzić na korekcie i jest lipa. Gdybym kupił tą książkę to złożyłbym reklamację i domagałbym się zwrotu kosztów. Choćby w sądzie. Rozumiem pojedynczy błąd. Tego nie...

Slash w swojej autobiografii osiągnął szczyty dyplomacji mówiąc o tym, jakim dupkiem jest Axl Rose. Książkę czyta się w porządku, chociaż czuć wygładzony styl Anthony'ego Bozzy, całość nie ma takiego luzu i naturalności jak choćby autobiografie Lemmy'ego czy Ozzy'ego Osbourne'a. Niestety, solidny kop w tyłek należy się wydawnictwu Kagra - książka roi się od błędów w pisowni, praktycznie na każdej stronie jest jakiś "kwiatek". Dodam, że to nie pierwszy raz, kiedy Kagra zalicza taką skuchę.

Slash w swojej autobiografii osiągnął szczyty dyplomacji mówiąc o tym, jakim dupkiem jest Axl Rose. Książkę czyta się w porządku, chociaż czuć wygładzony styl Anthony'ego Bozzy, całość nie ma takiego luzu i naturalności jak choćby autobiografie Lemmy'ego czy Ozzy'ego Osbourne'a. Niestety, solidny kop w tyłek należy się wydawnictwu Kagra - książka roi się od błędów w...

Książka pełna pasji, muzyki i używek. To szczera i bezkompromisowa relacja powstania Gunsów i VR. Mnie absolutnie oczarowała, sprawiła, że odkurzyłam stare płyty i wspomnienia. Polecam fanom oraz przyszłym fanom dobrego, rockowego/gitarowego grania.

Książka pełna pasji, muzyki i używek. To szczera i bezkompromisowa relacja powstania Gunsów i VR. Mnie absolutnie oczarowała, sprawiła, że odkurzyłam stare płyty i wspomnienia. Polecam fanom oraz przyszłym fanom dobrego, rockowego/gitarowego grania.

Pomimo że jestem wielkim fanem Slasha, zaskakująco trudno czytało mi się tę książkę. Może to być częściowo kwestia przekładu.

Pomimo że jestem wielkim fanem Slasha, zaskakująco trudno czytało mi się tę książkę. Może to być częściowo kwestia przekładu.

Obowiązkowa pozycja dla fana. Dobrze czyta się książkę, która nie jest przeładowana tylko i wyłącznie konkretnymi danymi i suchymi faktami. Oczywiście kwestie związane z zespołem Guns'n'Roses, a przede wszystkim z odejściem Slasha są mocno subiektywne, jednak mamy do czynienia z autobiografią, więc chyba można było się tego spodziewać

Obowiązkowa pozycja dla fana. Dobrze czyta się książkę, która nie jest przeładowana tylko i wyłącznie konkretnymi danymi i suchymi faktami. Oczywiście kwestie związane z zespołem Guns'n'Roses, a przede wszystkim z odejściem Slasha są mocno subiektywne, jednak mamy do czynienia z autobiografią, więc chyba można było się tego spodziewać

Świetna biografia.

Świetna biografia.