„Świat bez bohaterów”, historia o dwójce trzynastoletnich dzieci z Ameryki, które mają uratować równoległy świat Lyrian, ma w sobie coś z „Alicji w Krainie Czarów” i „Opowieści z Narni”. Tak jak w „Lwie, Czarownicy i Starej Szafie” to dzieci z naszego świata mają uratować świat ze szponów złego władcy, czarnoksiężnika Maldora. I podobnie jak u C.S. Lewisa rdzenni mieszkańcy tego świata już dawno zaniechali wszelkiego oporu, a próby tych nielicznych, którym jeszcze pozostała wola walki to groteskowe drgawki ryby złapanej na haczyk.

Jednak sam Lyrian na pierwszy rzut oka znacznie bardziej przypomina Krainę Czarów i rządzi się swoimi dziwnymi prawami. W końcu gdzie indziej spotkamy ludzi, którzy mogą bezboleśnie odrzucić część swojego ciała, zachowując z nią łączność, a potem spokojnie połączyć ją na powrót z ciałem? Gdzie indziej znajdziemy rasę, która po śmierci od razu odrasta z nasiona w kwiecie wieku? Gdzie indziej wreszcie można zdobyć urząd kanclerza wygrywając pojedynek na zagadki z pełniącą ten urząd osobą?

Jason i Rachel, para głównych bohaterów to dość typowi przedstawiciele amerykańskiej młodzieży. On pochodzi z wielodzietnej rodziny, chodzi do szkoły publicznej i gra w baseball. Ona jest uczona w domu przez rodziców i podróżuje z nimi po całej Ameryce. Zrządzeniem losu oboje zostają ściągnięci do Lyrianu, gdzie muszą odszukać rozbite na sześć sylab magiczne słowo, które jest w stanie zniszczyć Maldora.

Powieść zbudowana jest w oparciu o klasyczny motyw questu. Jason i Rachel zdobywają kolejne sylaby w niebezpiecznych misjach, przy okazji dowiadując się gdzie znajdują się następne. W drodze spotykają wrogów, przyjaciół i całkiem zwykłych mieszkańców tego świata.

Para głównych bohaterów nie jest zbyt interesująca. Można by wręcz powiedzieć, że nudna i przewidywalna. Jednak oni muszą tacy być, bo stanowią punkt odniesienia w całej masie kompletnie zwariowanych postaci drugoplanowych. Moją ulubioną jest Ślepy Król, zasiadający w łachmanach na tronie zrujnowanego zamku. Dworzanie nadskakują mu, myśląc że z powodu ślepoty nie zorientował się w prawdziwym położeniu. Jednak kto tu kogo naprawdę oszukuje?

„Świat bez bohaterów” to pierwszy tom nowego cyklu dla młodzieży. Myślę, że wielu nastolatków będzie nim zachwyconych, tak jak ja w młodości zachwycałem się powieściami C.S. Lewisa. Barwny przepojony magią świat, charakterystyczne postaci i wartka akcja tworzą naprawdę przyjemne połączenie. Dodatkowo Brandon Mull zręcznie unika podstawowego problemu wielu współczesnych powieści fantasy dla młodzieży – nie zmienia dobrze zapowiadającej się książki akcji w rozwlekły, melodramatyczny romans. „Świat bez bohaterów” pozostaje powieścią akcji, trzymającą w napięciu do samego końca.

Niektórzy dorośli czytelnicy mogą uznać, że Lyrian to świat stworzony z ogromną naiwnością, który nijak ma się do prawideł rządzących rzeczywistą polityką. Że dziwaczne reguły stworzone są tylko po to, by mogli je wykorzystać bohaterowie. Ale cierpliwości. W tym queście jest drugie, a nawet i trzecie dno…

Krzysztof Krzemień