*

Autobiografie mają na celu przedstawić losy danej osoby na kartach powieści,różniąc się od biografii tym,że w przypadku tego gatunku historia jest opowiadana przez tę samą osobę,której ona dotyczy.Moim zdaniem jest to ciekawsza i poniekąd lepsza forma przekazu,gdyż bardziej skupia się ona na osobistych przemyśleniach oraz uczuciach narratora,które w przypadku biografii są nam przekazywane zazwyczaj powierzchownie.I tak jak nigdy nie miałam do czynienia z żadną biografią (co się jeszcze przez dłuuuugi czas nie zmieni :P),tak z autobiografiami i owszem.Jedną z pierwszych (dokładniej mówiąc trzecia) była ''Sprzedana'',po którą sięgnęłam w 2014 roku,a trzy lata później ponownie wkroczyłam do świata tragicznych wydarzeń,odtworzonego przez bohaterkę.Tym razem czuję się w obowiązku pozostawić po lekturze porządnie skonstruowaną recenzję *.

Powieść porusza jeden z ważniejszych problemów XXI wieku,jakim stał się handel ludźmi.Sophie Hayes doświadczyła tego procederu na własnej skórze,czym dołączyła do grona innych ofiar.Jej koszmar trwał ponad pół roku,jednak dzięki odpowiednim krokom podjętym przez najbliższą rodzinę może w tym momencie wrócić do ''normalnego'' życia.Kwestia handlarzy żywym towarem oraz metody ich działania zostały przedstawione jedynie pobieżnie,przez co czuję lekki niedosyt.Rozumiem jednak,że książka z racji swojej autobiograficzności będzie skupiała się na akcencie psychologicznym,który jest wyjątkowo uderzający i w połączeniu z opisami przemocy fizycznej sprawia,że ''Sprzedana'' jest mocną,miejscami nawet drastyczną lekturą.

Uderzające w tej książce jest to,że tak okropny los spotkał bohaterkę ze strony osoby,którą uważała za swojego przyjaciela.Oczywiście w końcowej części powieści wyjaśniono,że oprawcy często stosowali taką taktykę wobec przyszłej ofiary,jednakże dla osób mających w sobie choćby odrobinę empatii i zasad moralnych (w tym dla mnie) jest to wprost nie do wyobrażenia.Jednym z wielu takich sprawców jest Kas,który wykorzystał posiadane zaufanie oraz uczucia dziewczyny,żeby posłużyć się nią do własnych celów.Przyszło mu to z większą łatwością,ponieważ Sophie nie miała powodu aby się czegokolwiek obawiać.A tym bardziej podejrzewać,że przyjaciel z 4 -letnim stażem może zrobić jej coś złego #.Dlatego książka dobitnie pokazuje,żeby uważać kogo obdarzamy zaufaniem,i nawet gdy już to zrobimy,mieć oczy szeroko otwarte.Niestety.

# Osobiście ja nie traktowałabym jak przyjaciela osoby,z którą zdecydowaną większość kontaktu odbywam telefonicznie (zwłaszcza obcokrajowca),ale nie każdy musi kierować się podobną zasadą.

Podczas lektury zwróciłam uwagę na łączącą tych dwoje relację,która w moim odczuciu jest niestandardowa,nawet biorąc pod uwagę okoliczności.Obsesyjne niemal przywiązanie Sophie do swojego dręczyciela oraz niepodejmowane przez nią próby ucieczki (będzie o tym jeszcze później) są postawą,którą da się racjonalnie wytłumaczyć i której psycholodzy nadali profesjonalną nazwę.Bardziej mnie zastanawia postawa Kasa,który w zależności od sytuacji/nastroju zachowywał się w kompletnie odmienny sposób i potrafił w przeciągu kilku sekund zmienić się z ''dobrego'' w ''złego'' i na odwrót.Przed przyjazdem z dziewczyną do Włoch musiał udawać zakochanego w niej,aby się na ten wyjazd zgodziła,lecz w przeciągu sześciu kolejnych miesięcy (po uzyskaniu pewności,że nie ucieknie) nie było już takiej konieczności.Mimo,że praktycznie codziennie krzyczał i stosował przemoc w różnej formie,były momenty w których prawił jej komplementy,przytulał,wyznawał miłość a nawet chciał uprawiać seks.Do dzisiaj Sophie nie potrafi jednoznacznie stwierdzić,czy było to prawdziwe,czy tylko udawane.Potwierdzenie może mieć tutaj opinia,że oprawcy są często niezrównoważeni psychicznie.

Bohaterka w wyniku przeżyć z wczesnego dzieciństwa ma zaniżone poczucie własnej wartości,przez co uważa także,że nie zasługuje na prawdziwą miłość.Z przykrością się czytało o jej kolejnych niepowodzeniach na tym polu spowodowanych faktem,że boi się zaufać mężczyznom (kobietom również,ale w mniejszym stopniu).Jako czytelniczka jestem w stanie postawić się na takim miejscu,jednak muszę zauważyć,że wszystkie związki zakończyły się z winy samej Sophie.W dorosłym życiu zasłania się ciężką przeszłością i próbuje usprawiedliwiać nią swoje porażki,zamiast zmienić coś w sobie.Natomiast wyżej wspomniany brak zaufania do ludzi może być jedną z przyczyn,dla których nie próbowała ona uciec i szukać pomocy.Wiadomo,że kluczową kwestią było ''wypranie mózgu'' przez Kasa oraz groźby kierowane w stronę jej najbliższych,jednak na podjęcie tak zdecydowanego i zaplanowanego (tutaj się ''spontan'' nie sprawdzi :P) kroku składa się wiele pojedynczych czynników.Łatwo jest nam ocenić sytuację,siedząc wygodnie na kanapie z książką i kubkiem ciepłej herbaty w ręku,jednak nie wiemy jak naprawdę zachowalibyśmy się na miejscu bohaterki i obyśmy nigdy nie mieli okazji się tego dowiadywać.

Najważniejszą osobą w życiu Sophie jest jej mama,której zawdzięcza naprawdę wiele.Gdyby nie jej stanowcze działania podjęte w niemal natychmiastowym tempie,bohaterka do dnia dzisiejszego mogłaby być prostytutką.Nie uwierzyła,żeby córka z którą była przez lata mocno związana,mogła tak po prostu porzucić dotychczasowe życie i odciąć się od niej.Po wszystkim udzieliła Sophie ogromnego wsparcia i sprawiła,że udało się jej po latach wyjść na prostą.Ogólny stosunek dziewczyny do rodziny oraz łączące ich więzi są piękne i każdemu życzyłabym takich bliskich.

Książki z gatunku autobiografii nie są z reguły napisane jakimś specjalnie wyszukanym czy trudnym językiem,i ''Sprzedana'' nie stanowi tutaj wyjątku.Mimo to powieść czytało mi się ciężko i pojawiały się momenty,przez które zwyczajnie ciężko mi było przebrnąć.Ma to zapewne związek z zawartą w niej tematyką i świadomością,że jest to historia oparta na faktach.Inaczej odbieram powieści,w których los przedstawianych bohaterów jest prawdziwy,bowiem podchodzę do nich bardziej emocjonalnie.I wydaje mi się,że tak powinno być.

Warto było ponownie sięgnąć po tę książkę,przypominając sobie wszystkie wydarzenia oraz co czułam w trakcie ich lektury.W mojej głowie kotłowało się tak wiele rozmaitych emocji,że nie sposób abym je wszystkie wymieniła.Jednakże najważniejsza to była bezsilność wobec opisywanej tragedii Sophie,ponieważ gdybym tylko mogła,oszczędziłabym jej tych wszystkich cierpień.Myślę,że to akurat poczuł i poczuje każdy,kto tylko zdecyduje się na jej przeczytanie.Rekomenduję ''Sprzedaną'' dla czytelników szukających mocnych wrażeń od strony psychologicznej oraz poruszających historii,które na długo zostaną zapamiętane.

Moja ocena : 7/10

* Druga recenzja tej książki,umieszczona po powtórnym przeczytaniu w ramach ''odświeżania biblioteczki''.O pierwszej nie ma co wspominać,nie była wystarczająco dobra,aby zostać ;)

*

Autobiografie mają na celu przedstawić losy danej osoby na kartach powieści,różniąc się od biografii tym,że w przypadku tego gatunku historia jest opowiadana przez tę samą osobę,której ona dotyczy.Moim zdaniem jest to ciekawsza i poniekąd lepsza forma przekazu,gdyż bardziej skupia się ona na osobistych przemyśleniach oraz uczuciach narratora,które w przypadku biografii...