Cykl "Kapłan" po raz pierwszy ukazywał się w latach 2008-2012. W roku 2022 został wznowiony przez Wydawnictwo 5Why Promotion. W skład cyklu wchodzą następujące tytuły: "Kapłan", "Modlitwa do Boga Złego" oraz "Czas czarnych luster". Właśnie o tym ostatnim tytule chciałem Wam dzisiaj opowiedzieć.
Czytanie cyklu rozpocząłem 25 czerwca 2022 roku, kiedy to czytałem powieść "Kapłan". 29 września 2023 roku rozpocząłem czytanie drugiego tomu trylogii a 22 marca 2024 rozpocząłem czytanie "Czasu czarnych luster", który praktycznie jest kontynuacją tomu drugiego.
Krzysztof Lorent (czyli Kapłan) oraz Haiku przebywają w świecie Yovity. Jednak ich przybycie nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Ciągle ktoś próbuje ich zabić, chociaż nie jest to łatwe, gdyż bohaterowie nie są zwykłymi śmiertelnikami.
Tym czasem przyjaciele Lorenta oraz Aurelici próbują znaleźć sposób na sprowadzenie Kapłana z powrotem do ziemskiego wymiaru. Czy im się uda, czy Lorent i Haiku przeżyją w tym innym wymiarze, czym jest ów wymiar dowiecie się z kart powieści. Uważam, że jest to najsłabszy tom tego cyklu. Niestety jest on zbytnio przegadany, lecz na szczęście momenty znane z poprzednich części również były, jednak jest ich o wiele mniej nad czym ubolewam.
Tytuł ten to 380 stron, na przeczytanie których potrzebowałem siedmiu dni oraz ośmiu posiedzeń. Wynik taki plasuje "Czas czarnych luster" na 141 miejscu wśród 265 książek Przeczytanych Na Tronie. Jeśli czytaliście poprzednie tomy to warto poznać tę historię do końca, w przeciwnym wypadku nie ma to sensu.

https://www.instagram.com/czytamnatronie
https://www.facebook.com/czytamnatronie

Cykl "Kapłan" po raz pierwszy ukazywał się w latach 2008-2012. W roku 2022 został wznowiony przez Wydawnictwo 5Why Promotion. W skład cyklu wchodzą następujące tytuły: "Kapłan", "Modlitwa do Boga Złego" oraz "Czas czarnych luster". Właśnie o tym ostatnim tytule chciałem Wam dzisiaj opowiedzieć.
Czytanie cyklu rozpocząłem 25 czerwca 2022 roku, kiedy to czytałem powieść...

Najsłabsza część. Mimo fajnego i ciekawego początku im dalej w las tym robiło się coraz nudniej. Zmęczyłem się końcówką

Najsłabsza część. Mimo fajnego i ciekawego początku im dalej w las tym robiło się coraz nudniej. Zmęczyłem się końcówką

Dobre zakończenie trylogii.

Dobre zakończenie trylogii.

Dobre, klimatyczne, ciekawy pomysł na fabułę. Polecam

Dobre, klimatyczne, ciekawy pomysł na fabułę. Polecam

Trochę nie w moim guście, i tyle...

Trochę nie w moim guście, i tyle...

Nie no. Ogólnie trylogia w porządku, podobała mi się, będę miło wspominał. Tematyka super, spiski, bractwa, równolegle wymiary jak we Fringe itd. Poprzednie tomy miały pewne mankamenty, ale nie na tyle, by odbierały ogólną satysfakcję.

Trzeci tom jednak satysfakcjonujący nie był. Szansa na zakończenie trylogii z rozmachem po wniesieniu jej na kolejny poziom została, no, zwyczajnie przegadana. To jeden wielki infodrop. Autor ustami bohaterów przez większość czasu opowiada o swoim conworldzie, ale niczemu to nie służy. Różnice zamiast nakreślone, by dać wrażenie, są ciągle opisywane, ale nie są przy tym podszyte jakimś drugim dnem. Każdy ciągle coś opowiada, przyjaciołom, wrogom, znowu te nieszczęsne ciągłe streszczenia.

Myślałem, że w trzecim tomie autor wystrzegnie się błędów z dwóch pierwszych, a tutaj znów je mamy i do tego kilka kolejnych mankamentów.

Milo by było, jakby kiedyś napisał na nowo trzeci tom, bardziej sensowny, bo świat stworzony jest tym, co Tygryski lubią, ale niekoniecznie w tej formie.

4/10, bonusowy punkt za sympatię do świata

Nie no. Ogólnie trylogia w porządku, podobała mi się, będę miło wspominał. Tematyka super, spiski, bractwa, równolegle wymiary jak we Fringe itd. Poprzednie tomy miały pewne mankamenty, ale nie na tyle, by odbierały ogólną satysfakcję.

Trzeci tom jednak satysfakcjonujący nie był. Szansa na zakończenie trylogii z rozmachem po wniesieniu jej na kolejny poziom została, no,...

Całkiem fajna i ciekawa trylogia. Może nie do końca moje klimaty ale szybko się czyta a historia też wciąga.

Całkiem fajna i ciekawa trylogia. Może nie do końca moje klimaty ale szybko się czyta a historia też wciąga.

Tajne bractwo, światy równoległe, mutanci, zdolności nadprzyrodzone. Autora poniosło znacznie mocniej niż w poprzednich częściach, ale nadal czyta się to świetnie, kibicując sympatycznym bohaterom tej komedii sensacyjnej z elementami si-fi.

Tajne bractwo, światy równoległe, mutanci, zdolności nadprzyrodzone. Autora poniosło znacznie mocniej niż w poprzednich częściach, ale nadal czyta się to świetnie, kibicując sympatycznym bohaterom tej komedii sensacyjnej z elementami si-fi.

Wyspa Sentinelczyków - jedyne miejsce na Ziemi, gdzie nigdy nie pojawił się cywilizowany człowiek. Wszelkie próby kontaktu z jej mieszkańcami kończą się śmiercią lub natychmiastową ucieczką odwiedzających. To właśnie tam, za sprawą tajemniczego chłopca znaleźli się nasi bohaterowie w poprzedniej części.

Doktor Aleksandra Sambierska próbuje namierzyć przyjaciół, okazuje się jednak, że po znalezieniu się na tajemniczej wyspie rozpłynęli się w powietrzu. Jej mąż, profesor Bogdan Wilecki, dociera do legendarnej Błękitnej Księgi, którą Aurelici skutecznie ukrywali przez setki lat. Według niej, na wyspie Sentinel istnieje tajemniczy portal umożliwiający przejście do innego wymiaru. Czy ksiądz Lorent wraz z towarzyszami znalazł się właśnie tam? Czy zostali zaatakowani przez Sentinelczyków? Czy tajemniczy chłopiec okazał się ich wrogiem?

Ostatnia część trylogii znacznie odbiega od swoich poprzedniczek. Bractwo Aurelitów odeszło na drugi plan, podczas gdy pierwsze skrzypce zagrał wątek science fiction. Pomimo tego, "Czas czarnych luster" jest świetnym zamknięciem historii Kapłana. Wszystkie wątki zostały domknięte, a po odłożeniu książki na półkę nie pozostaje z nami niedosyt. Polecam całą trylogię, ale ostrzegam że konieczne jest czytanie wszystkich tomów po kolei.

Wyspa Sentinelczyków - jedyne miejsce na Ziemi, gdzie nigdy nie pojawił się cywilizowany człowiek. Wszelkie próby kontaktu z jej mieszkańcami kończą się śmiercią lub natychmiastową ucieczką odwiedzających. To właśnie tam, za sprawą tajemniczego chłopca znaleźli się nasi bohaterowie w poprzedniej części.

Doktor Aleksandra Sambierska próbuje namierzyć przyjaciół, okazuje...

Płynący czas może mieć różne wersje.

Po doprowadzeniu tajemniczego chłopca do miejsca, które wskazał, Kapłan, wraz z przyjaciółmi, odkrywa zupełnie inną rzeczywistość. Po jej przekroczeniu, okazuje się, że ich pobyt w niej z każdą chwilą staje się mniej bezpieczny.

Wieńcząca trylogię cyklu kapłańskiego książka Czas czarnych luster, to ciekawa przygoda, która przenosi nas w zupełnie nowe miejsce i czas. Przyznam, że ten tom czytało mi się najprzyjemniej, z uwagi na wiele intrygujących rozwiązań i wątków, które wciągały czytelnika i kusiły do dalszego poznania przygód Kapłana 😊

Krzysztof Kotowski stworzył naprawdę solidną trylogię o dość wybijającym się z tłumu motywem przewodnim. Czuć, że autor bardzo przyłożył się, nie tylko do napisania tej historii, ale także do wielu zagadnień związanych z historią i nauką, co naprawdę robi wrażenie 😁

Z każdym tomem czuć, że historia coraz bardziej wykracza z norm rzeczywistego świata, który znamy. Tutaj pojawia się wiele nadprzyrodzonych elementów, które doskonale do siebie pasują i tworzą niezapomniane doznania 🥰

Bardzo żałuję, że losy Krzysztofa Lorenta i reszty się skończyła, ale coś czuję, że to nie ostatnie z nimi spotkanie. Przynajmniej mam taką nadzieję 😶

Płynący czas może mieć różne wersje.

Po doprowadzeniu tajemniczego chłopca do miejsca, które wskazał, Kapłan, wraz z przyjaciółmi, odkrywa zupełnie inną rzeczywistość. Po jej przekroczeniu, okazuje się, że ich pobyt w niej z każdą chwilą staje się mniej bezpieczny.

Wieńcząca trylogię cyklu kapłańskiego książka Czas czarnych luster, to ciekawa przygoda, która przenosi nas...