Czytam sporo kryminałów i powieści, które może nie należą do tego gatunku sensu scricto, ale traktują o sprawach kryminalnych. Mam swoich ulubionych autorów, których książki przeczytałam w większości. A to niestety powoduje, że szybko zapominam o kolejnej powieści ze zbrodnią w roli głównej. Te same lub podobne motywy, różniące się detalami zabójstwa, czasem przewidywalność zdarzeń. "W obronie syna" chyba trudniej bedzie mi zapomnieć. W powieśći nie ma stosu trupów, niespodziewanych zwrotów akcji i w zasadzie tożsamość tego, kto zabił, nie jest zaskoczeniem. Duża część tekstu to przesłuchania świadków i przebieg rozprawy sądowej, co nie dziwi zważywszy na to, że autor był prokuratorem, więc od podszewki zna i żargon prawniczo-sądowniczy i całą procedurę prowadzenia takich spraw. Mimo tego książka wcale nie nudzi i te sądownicze dłużyzny nie irytują. Warstwa psycholigiczna też się broni w moim odczuciu. A zakończenie może być zaskoczeniem. Cóż, mogę polecić tę lekturę nie tylko wielbicielom tego typu prozy. Co ciekawe książkę podrzuciła mi moja mama, która w ogóle nie czytuje takich powieści, a ta wyjątkowo jej się podobała, więc dla wielu bedzie to prawdopodobnie niezła pozycja czytelnicza.

Czytam sporo kryminałów i powieści, które może nie należą do tego gatunku sensu scricto, ale traktują o sprawach kryminalnych. Mam swoich ulubionych autorów, których książki przeczytałam w większości. A to niestety powoduje, że szybko zapominam o kolejnej powieści ze zbrodnią w roli głównej. Te same lub podobne motywy, różniące się detalami zabójstwa, czasem przewidywalność...