Ile czasu potrzebujesz, by zmienić swoje życie? Roku, miesiąca, 21 dni? A może wystarczy jedno spotkanie, podczas które uświadamia Ci, że Twój pozornie bezpieczny, trwały świta, to iluzja przypominająca zamek na piasku. Tak właśnie jest z bohaterami powieści Pani Dannielle Steel. Ich historia pokazuje, że warto podążać za marzeniami, warto za walczyć o siebie. Oliwia i Peter – zdominowani przez innych, zatopieni w swojej codzienności krzyżują swoje drogi w Paryżu podczas alarmu bombowego w hotelu, w którym się zatrzymali. Nie doznają żadnych urazów fizycznych, ich życiu nie zagraża żadne niebezpieczeństwo poza dwoma: rozrachunkiem z dotychczasowym z życiem i rodzącym się uczuciem. Czy odważą się na zmiany? Odrzucą dotychczasowe życie oraz związane z nim przywileje i ograniczenia? Czy znajdą swoje miejsce?

Ile czasu potrzebujesz, by zmienić swoje życie? Roku, miesiąca, 21 dni? A może wystarczy jedno spotkanie, podczas które uświadamia Ci, że Twój pozornie bezpieczny, trwały świta, to iluzja przypominająca zamek na piasku. Tak właśnie jest z bohaterami powieści Pani Dannielle Steel. Ich historia pokazuje, że warto podążać za marzeniami, warto za walczyć o siebie. Oliwia i...

Przesłodzone i przeraźliwie mdłe. Nigdy więcej ,strata czasu :(

Przesłodzone i przeraźliwie mdłe. Nigdy więcej ,strata czasu :(

Pomimo tego, że przeczytałam już w życiu sporo książek, to po Danielle Steel sięgnęłam pierwszy raz.
Niczym nie nie zachwyciła. Może w dorobku tej Pani są lepsze pozycje, w końcu napisała ponad 120 książek. Niestety za bardzo ciażyła mi ta powieść w kierunku zwykłego harlequina.
Dodatkowo początek przypominał mi jakieś sprawozdanie z dotychczasowego życia.
Oprócz tego znalazły się tu wszystkie przecietne wady takich książek: zakochali się po jednym spojrzeniu i w dwa dni poszli do łóżka (i tak długo wytrzymali).
Plusy dla mnie to:
- umiejscownienie części akcji w Paryżu,
- klimatyczna rybacka mieścina na południu Francji,
- opis wycinka strategii koncernów farmacutycznych,
- próby ratowania małżeństwa, ocalenia honoru i uczciwości.
Nie wiem czy pięć dni w Paryżu w rzeczywistości wystarcza, by zdystansować się z i z obcą osobą spojrzeć z boku na swoje związki i przeanalizować je.
I czy można całe życie nie wiedzieć, że jest się nieszczęśliwym.
Nie polecam, ale też nie zniechęcam. Może wielbicielkom gatunku się spodoba.

Pomimo tego, że przeczytałam już w życiu sporo książek, to po Danielle Steel sięgnęłam pierwszy raz.
Niczym nie nie zachwyciła. Może w dorobku tej Pani są lepsze pozycje, w końcu napisała ponad 120 książek. Niestety za bardzo ciażyła mi ta powieść w kierunku zwykłego harlequina.
Dodatkowo początek przypominał mi jakieś sprawozdanie z dotychczasowego życia.
Oprócz tego...

Smutne historie obu głównych postaci. Wydaje się, że gorzej miał Peter, ale Olivia też nie miała lekko w życiu. Szybko się czyta tę książkę, chociaż są tutaj dosyć smutne momenty.

Smutne historie obu głównych postaci. Wydaje się, że gorzej miał Peter, ale Olivia też nie miała lekko w życiu. Szybko się czyta tę książkę, chociaż są tutaj dosyć smutne momenty.

Szybko i przyjemnie się czyta, niestety nie podobala mi się fabuła i zakończenie.

Szybko i przyjemnie się czyta, niestety nie podobala mi się fabuła i zakończenie.

Opowieść dobra, ale jak dla mnie za bardzo się ciągnęła, miejscami nawet nudziła, fajna na raz. Danielle ma wiele ciekawszych powieści.

Opowieść dobra, ale jak dla mnie za bardzo się ciągnęła, miejscami nawet nudziła, fajna na raz. Danielle ma wiele ciekawszych powieści.

Lekki i niezwykle delikatny romans. Idealny na letnie popołudnie. To jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem.

Opowieść o tym jak los połączył drogi dwojga obcych sobie ludzi. Petera- przyszłego prezesa wielkiej firmy farmaceutycznej, próbującego spełnić swoje marzenia i oczyścić sumienie z wyrzutów za sprawą innowacyjnego leku na raka. Oraz Olivii żony polityka, doświadczonej przez życie. Jedna rozmowa zmienia ich bezpowrotnie. Nabierają dystansu i spoglądają na siebie oczami drugiej osoby. Dostrzegają rysy na obrazie ich małżeństw. Czy można być nieszczęśliwym i o tym nie wiedzieć?

Pięć dni w Paryżu... Tyle wystarczy by odmienić siebie, swoją przyszłość.

Pięć dni w Paryżu... Dokładnie tyle potrzeba, aby znaleźć coś, czego nieświadomie szukało się całe życie.

Lekki i niezwykle delikatny romans. Idealny na letnie popołudnie. To jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem.

Opowieść o tym jak los połączył drogi dwojga obcych sobie ludzi. Petera- przyszłego prezesa wielkiej firmy farmaceutycznej, próbującego spełnić swoje marzenia i oczyścić sumienie z wyrzutów za sprawą innowacyjnego leku na raka. Oraz Olivii żony...

Książka fajna. Po części końcówka przewidywalna. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Książka fajna. Po części końcówka przewidywalna. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Opowieść o miłości, oddaniu, nadziei, uczciwości, honorze i ryzyku. Autorka pokazuje, że nie powinniśmy podporządkowywać się innym ludziom, mieć własne zdanie i zawsze postępować tak, jak dyktuje nam serce.

Opowieść o miłości, oddaniu, nadziei, uczciwości, honorze i ryzyku. Autorka pokazuje, że nie powinniśmy podporządkowywać się innym ludziom, mieć własne zdanie i zawsze postępować tak, jak dyktuje nam serce.

słaba książka - nie polecam

słaba książka - nie polecam