Delikatny: "odznaczający się wrażliwością, subtelnością w sposobie bycia, umiejętnością nieurażania ludzi".* Delikatny i subtelny, cichy i spokojny, nad wyraz dobry, lecz również szary i nijaki, Markus, mężczyzna obdarowany pocałunkiem, który niczym życiodajne tchnienie, zmusił jego płuca do pracy.

Nathalie to kobieta po przejściach, która zamyka się w sobie po śmierci męża. Francois zginął pod kołami ciężarówki, a jego śmierć odebrała Nathalie chęć uśmiechania się na wiele lat. Kobieta pozwoliła porwać się pracy, w której szybko osiągnęła sukces. Warto wspomnieć, że jej szef od dawna miał na nią oko i przy każdej okazji próbował nawiązać romans. Nathalie nie w głowie miłostki, gdyż pamięć o mężu ucisza szybsze bicie serca na widok innych mężczyzn, jej spojrzenie jest zimne i obojętne, a skóra nie gotowa na dotyk obcych rąk. Wszystko zmienia się, gdy pewnego dnia do jej gabinetu wkracza Markus. Przeciętny, cichy, o nieatrakcyjnym wyglądzie mężczyzna, zostaje namiętnie pocałowany przez Nathalie, a następnie wyproszony za drzwi. Ten pocałunek wywoła lawinę uczuć, a Markus wszystkimi siłami będzie próbował uwolnić Nathalie spod warstwy śniegu i lodu.

Foenkinos bardzo mnie zaskoczył. Nie spodziewałam się, że mężczyzna, który do "szesnastego roku życia nie przeczytał żadnej książki", będzie wstanie mnie wzruszyć, rozśmieszyć, zmusić do refleksji. W kilku momentach pospiesznie ścierałam łzy, chroniąc cenne kartki przed zalaniem. Ta historia jest banalna, prosta, nawet język nie jest specjalnie wyszukany. Tutaj nic nie było udawane. Ta prostota dotarła głęboko do mojego serca i zakorzeniła się w moim umyśle, dając życie wspaniałym wspomnieniom. Strata, jaką odczuwała Nathalie po śmierci męża, była wręcz namacalna. Była ciemna, gęsta, lepka. Uczucie, jakim obdarzyła Markusa było niczym stadium rozwoju motyla, od gąsienicy, do poczwarki, po imago. Na początku ogromna nieufność, wręcz niechęć, potem lekkie zakłopotanie, chwilowa tęsknota, gorące pragnienie i spektakularny finał, pogodzenie się ze światem i otwarcie się na miłość.

Krzywym okiem patrzyłam tylko na dziwne fragmenty (przepisy kulinarne, fragmenty ze słownika, odniesienia do dzieł sztuki) kończące kilka rozdziałów. Niektóre były niesamowicie ciekawe, trafne i doceniałam ich byt, zaś inne były lekko wymuszone. Mimo wszystko to ciekawy zabieg, z którym spotkałam się po raz pierwszy i dodał specyficznego uroku całej historii.

Delikatność jest pyszna, warto rozkoszować się nią powoli.

* s. 48

Delikatny: "odznaczający się wrażliwością, subtelnością w sposobie bycia, umiejętnością nieurażania ludzi".* Delikatny i subtelny, cichy i spokojny, nad wyraz dobry, lecz również szary i nijaki, Markus, mężczyzna obdarowany pocałunkiem, który niczym życiodajne tchnienie, zmusił jego płuca do pracy.

Nathalie to kobieta po przejściach, która zamyka się w sobie po śmierci...