Nigdy wielką fanką Niekrytego Krytyka nie byłam. Ma facet kilka dobrych pomysłów, zdarzy mu się powiedzieć coś śmiesznego - niech będzie, ale skąd ten zachwyt? Ciekawiło mnie trochę jak jest w przypadku książki. Nie aż tak, żebym sama jej szukała, ale wystarczająco by wykorzystać okazję zapoznania się z "Zeznaniami".
A jednak ta książka niczego nowego do mojego życia nie wniosła, bo praktycznie na wszystkie tematy, które pan Frączyk poruszył, mam już wyrobione własne zdanie, zresztą przeważnie pokrywające się z jego opinią. Elokwencji akurat odmówić mu nie można, dlatego książkę czyta się szybko i bezboleśnie, nawet jeśli temat nieszczególnie łapie nas za serce. Forma bardziej kojarzyła mi się z blogiem niż z książką, ale jest to zrozumiałe i na pewno ma swoich zwolenników. Przecież chyba nikt nie spodziewał się ciężkiej i poważnej literatury? Miało być szybko, łatwo i przyjemnie. I tak właśnie jest.

Nie twierdzę, że to jest książka całkowicie niepotrzebna. Wysokie oceny zresztą potwierdzają, że nie została napisana na marne. To dobrze jeśli komuś pomogła czy dała do myślenia. Rzeczywiście młodzież potrzebuje czasami "kopa w tyłek", a jak widać Niekryty Krytyk potrafi dotrzeć tam, gdzie innym nie zawsze się udaje. Po prostu to nie jest już książka dla mnie, bo nie potrzebuję mentora, który będzie mnie prowadził za rączkę przez życiowe problemy. Młodszym czytelnikom byłabym gotowa tę książkę polecić, ale obawiam się, że sama zapomnę o niej równie szybko jak się z nią zapoznałam.

Nigdy wielką fanką Niekrytego Krytyka nie byłam. Ma facet kilka dobrych pomysłów, zdarzy mu się powiedzieć coś śmiesznego - niech będzie, ale skąd ten zachwyt? Ciekawiło mnie trochę jak jest w przypadku książki. Nie aż tak, żebym sama jej szukała, ale wystarczająco by wykorzystać okazję zapoznania się z "Zeznaniami".
A jednak ta książka niczego nowego do mojego życia nie...