Dobrnąłem do końca trylogii Motte'go o Grze. Trzeba przyznać, że 3 cześć - Bubble, jest najsensowniejsza. W końcu czuć, że ta intryga się zazębia i ma swoje konsekwencje. W skrócie jest co czytać. Choć całość przygód Henrika i jego siostry Rebeki wciąż nie powala i niczego nie urywa.

Bubble musiała powstać, bo trzeba zakończyć wątki i wyjaśnić wszystko. Szkoda tylko, że autor katował nas poprzednimi dwoma tomami. Dałoby się to wszystko napisać w jednej książce, po prostu trzeba umieć pomysł przelać na papier i go ujednolicić. A tego w tej trylogii zabrakło.

Co do fabuły, można się przyczepić do sztampowego motywu że "najciemniej jest pod latarnią" a "z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu". Myślę, że Gra i Przywódca to mogłaby być zupełnie inna postać czy organizacja, bo ta zaproponowana przez autora niczym nie zaskakuje i nawet dziwi. Zakończenie też niestety jest bez polotu i przewidywalne do bólu.

Pomysł Andersa de la Mottego można opisać jednym stwierdzeniem - "Ale to już było...". Nic ciekawego ta trylogia nie wniesie do waszego czytelniczego życia. W dalszym ciągu uważam, że ta historia to nie kryminał z krwi i kości. Dosłownie, "z krwi i kości". Czytelnik przez większą cześć historii dziwi się o co walczy autor i co chce przekazać.
Spróbujcie sami.

Dobrnąłem do końca trylogii Motte'go o Grze. Trzeba przyznać, że 3 cześć - Bubble, jest najsensowniejsza. W końcu czuć, że ta intryga się zazębia i ma swoje konsekwencje. W skrócie jest co czytać. Choć całość przygód Henrika i jego siostry Rebeki wciąż nie powala i niczego nie urywa.

Bubble musiała powstać, bo trzeba zakończyć wątki i wyjaśnić wszystko. Szkoda tylko, że...