Świetna kontynuacja. Jedynie irytują sceny, w których rodzice i nauczyciele nie wierzą dzieciom mając ich za rozwydrzone bachorki. Mam wrażenie, że trochę autora poniosła tu fantazja, ale to detal. Ostatecznie wyszło przecież dość śmiesznie i wesoło. Jednakże, nikt po jakimś szkolnym figlu nie chciałby być traktowany przez matkę jak przyszły przestępca. Aż żal się robiło Tomka Okista.

Świetna kontynuacja. Jedynie irytują sceny, w których rodzice i nauczyciele nie wierzą dzieciom mając ich za rozwydrzone bachorki. Mam wrażenie, że trochę autora poniosła tu fantazja, ale to detal. Ostatecznie wyszło przecież dość śmiesznie i wesoło. Jednakże, nikt po jakimś szkolnym figlu nie chciałby być traktowany przez matkę jak przyszły przestępca. Aż żal się robiło...

Znajomość z książkami Niziurskiego jako nastolatek zakończylem na kilku klasykach (Siódme Wtajemniczenie, Piegus, Alcybiades, Klub Włóczykijów). O istnieniu innych książek, w tym Trylogii Odrzywolskiej, dowiedziałem się z biografii Autora (wcześniej z dziećmi posłuchaliśmy kilku audiobooków).
Z trzech książek o przygodach Tomka Okista ta mi najbardziej przypadła do gustu. Wspaniałe opisy szkolnych perypetii Wspaniałych z Woźnym (bez spojlerów) czy z Dyrektorem, kryminalna intryga - to jest świetna książka. Może nie aż tak jak Alcybiades czy Piegus - ale nadal skrzy się dowcipem. Człowiek żałuje że nie uczył się w takiej szkole.
I w sumie jeszcze bardziej żałuje że taka literatura zapewne nie znajdzie już uznania u dzisiejszych nastolatków. Nie wiedzą co tracą - ale może za -dziesiąt lat wrócą do tych opowieści tak jak ja.

Znajomość z książkami Niziurskiego jako nastolatek zakończylem na kilku klasykach (Siódme Wtajemniczenie, Piegus, Alcybiades, Klub Włóczykijów). O istnieniu innych książek, w tym Trylogii Odrzywolskiej, dowiedziałem się z biografii Autora (wcześniej z dziećmi posłuchaliśmy kilku audiobooków).
Z trzech książek o przygodach Tomka Okista ta mi najbardziej przypadła do gustu....

Powrót po baaardzo wielu latach do jednej z ulubionych książek dzieciństwa. Ty, razem czytane z synem, Syn zadowolony na tyle, że poprosił o resztę trylogii odrzywolskiej. Dla mnie lektura pod znakiem nostalgii. Fajnie było wrócić.

Powrót po baaardzo wielu latach do jednej z ulubionych książek dzieciństwa. Ty, razem czytane z synem, Syn zadowolony na tyle, że poprosił o resztę trylogii odrzywolskiej. Dla mnie lektura pod znakiem nostalgii. Fajnie było wrócić.

AWANTURY KOSMICZNE I AWARAMISY

„Klejnoty śmierci” to druga część jednego z najlepszych dokonań mistrza powieści młodzieżowej, Edmunda Niziurskiego, czyli tzw. „Trylogii Odrzywolskiej”. Przygody czterech nastolatków, którzy potrafią wpakować się w nie lada kłopoty to kawał solidnej, lekkiej i uroczej opowieści dla młodszych odbiorców, która doskonale sprawdza się zarówno jako propozycja wakacyjna, jak i lektura w sam raz na odreagowanie w trakcie trwania roku szkolnego. Codzienne problemy młodych ludzi, zagadki i dużo humoru, jak zwykle sprawdzają się niezawodnie. I chociaż powieść doczekała się poważnych zmian względem pierwszego, opublikowanego blisko 40 lat temu wydania, pozostało w niej wszystko to, co najlepsze.

Tomek Okist, Zygmunt Gnackizwany "Gnatem", Aleksander Kleksiński- "Kleksik" i Maciej Kwękaczokreślany mianem "Kękuś" to czterej przyjaciele chodzący do szkoły podstawowej im. Rejtana w Odrzywołach. Wspaniali, Rejtaniacy czy jakkolwiek jeszcze by o nich nie mówić, stają teraz w obliczu kolejnej zagadki. Całkiem niedawno temu musieli zmierzyć się z tajemnicą niezwykłych (przynajmniej jak na tę spokojną miejscowość) zdarzeń, jakie miały miejsce w piwnicach tutejszego, opuszczonego browaru, teraz muszą rozgryźć postać nowego woźnego. Kiedy bowiem w szkole zaczynają dziać się dziwne rzeczy, chłopcy podejrzewają właśnie jego; Bambosz (jak wszyscy nazywają mężczyznę) ma w końcu ciekawą przeszłość. Niestety popadają z tego powodu w konflikt z dyrektorem. Czy uda im się odkryć tajemnicę woźnego? Co z tym wszystkim mają wspólnego bliskowschodnie klejnoty zwane „arawamisami”? I co wyjdzie z zainteresowania Tomka piękną Matyldą?

Całość mojej recenzji na portalu Sztukater: https://sztukater.pl/ksiazki/item/20977-klejnoty-smierci-czyli-tajemnica-awaramisow.html?highlight=WyJuaXppdXJza2kiXQ==

AWANTURY KOSMICZNE I AWARAMISY

„Klejnoty śmierci” to druga część jednego z najlepszych dokonań mistrza powieści młodzieżowej, Edmunda Niziurskiego, czyli tzw. „Trylogii Odrzywolskiej”. Przygody czterech nastolatków, którzy potrafią wpakować się w nie lada kłopoty to kawał solidnej, lekkiej i uroczej opowieści dla młodszych odbiorców, która doskonale sprawdza się zarówno...

Robiąc porządki, myślałam że biblioteczkę w jedno popołudnie odgruzuję. Myliłam się. Szelest kartek, delikatne tumanki kurzu;),zapach papieru, dziwne wzruszenie na widok tytułu i ciąg skojarzeń sprawiły, że każdą książeczkę brałam do ręki, kartkowałam, czytałam jakiś fragment i…porządki zajęły mi kilka tygodni.
Przeczytałam ze wzruszeniem i nostalgią. Dawniej dzieciaki rozgryzały tajemnice nawet w szkole. Lektura przywołała wiele bardzo miłych wspomnień i została w biblioteczce.

Robiąc porządki, myślałam że biblioteczkę w jedno popołudnie odgruzuję. Myliłam się. Szelest kartek, delikatne tumanki kurzu;),zapach papieru, dziwne wzruszenie na widok tytułu i ciąg skojarzeń sprawiły, że każdą książeczkę brałam do ręki, kartkowałam, czytałam jakiś fragment i…porządki zajęły mi kilka tygodni.
Przeczytałam ze wzruszeniem i nostalgią. Dawniej dzieciaki...

Niziurskiego mogę czytać dzień i noc. Mądre, barwne książki dla dzieci i młodzieży, szalenie działające na wyobraźnię. Oprócz świetnej zabawy podczas czytania, Autor uczy nas rozsądku. Nigdy nie moralizuje, nie wymądrza się, za to bawi w najlepszy sposób. Dynamiczne zwroty akcji, fantastyczna fabuła!

Niziurskiego mogę czytać dzień i noc. Mądre, barwne książki dla dzieci i młodzieży, szalenie działające na wyobraźnię. Oprócz świetnej zabawy podczas czytania, Autor uczy nas rozsądku. Nigdy nie moralizuje, nie wymądrza się, za to bawi w najlepszy sposób. Dynamiczne zwroty akcji, fantastyczna fabuła!

klasyka polskie powieści młodzieżowej odłam szkolny xD

klasyka polskie powieści młodzieżowej odłam szkolny xD

Zmęczyłam wreszcie tę książkę. Ależ ten Niziurski... Zawsze zaczyna swoje książki zwyczajnie, lekko, infantylnie, żeby potem wykonywać jakieś chore zwroty akcji, które swoją wybujałością zupełnie nie pasują do uprzedniego klimatu. Miałam już po dziurki w nosie tych intryg, sprawę ratował humor dzieciaków i ich wielkie zaangażowanie w akcję. Dobrze, że już koniec.

Zmęczyłam wreszcie tę książkę. Ależ ten Niziurski... Zawsze zaczyna swoje książki zwyczajnie, lekko, infantylnie, żeby potem wykonywać jakieś chore zwroty akcji, które swoją wybujałością zupełnie nie pasują do uprzedniego klimatu. Miałam już po dziurki w nosie tych intryg, sprawę ratował humor dzieciaków i ich wielkie zaangażowanie w akcję. Dobrze, że już koniec.

Książka bardzo ciekawa, opowiada o szkole i jej problemach i oczywiście szkolnej gazetce. Kiedy doszłam do końca byłam bardzo niezadowolona, bo kończy się tak jakby była druga część, a niema.

Książka bardzo ciekawa, opowiada o szkole i jej problemach i oczywiście szkolnej gazetce. Kiedy doszłam do końca byłam bardzo niezadowolona, bo kończy się tak jakby była druga część, a niema.

Moja nieśmiertelna trójca książek E. Niziurskiego - "Szkolny lud. Okulla i ja", "Siódme wtajemniczenie" oraz właśnie "Awantury kosmiczne". Dobre na każdą porę roku, na każdą pogodę. I w każdym wieku :D

Moja nieśmiertelna trójca książek E. Niziurskiego - "Szkolny lud. Okulla i ja", "Siódme wtajemniczenie" oraz właśnie "Awantury kosmiczne". Dobre na każdą porę roku, na każdą pogodę. I w każdym wieku :D