Zanim zabrałam się za tę książkę, martwiłam się, że czytanie będzie mi szło opornie (ze względu na to, że widziałam wcześniej film), ale moje obawy okazały się bezpodstawne. Jak już wspominałam przy "Pamiętniku" - styl pisania autora jest naprawdę świetny - czyta się lekko i przyjemnie. I mimo, że człowiek wie co się wydarzy (w większości), to książka i tak wciąga i ciekawi. Dlatego, jeśli nawet obejrzałeś/aś ekranizacje, śmiało możesz zapoznać się również z książką - na pewno znajdziesz tu coś nowego.

John'a Tyree wychowywał samotny ojciec. Chłopiec nigdy nie poznał swojej matki, która bardzo szybko po narodzinach syna zostawiła ich obu i nigdy już nie wróciła. Można się więc domyślić, że dzieciństwo John'a nie należało do łatwych.

Ojciec John'a pasjonował się monetami i z początku wydawało się, że tę pasję będzie podzielał również jego syn. Jednak po kilku latach John zobaczył, że poza monetami, zupełnie nie mają o czym ze sobą rozmawiać. Chłopak zaczął się buntować, wpadał w złe towarzystwo i z roku na rok czuł, że z ojcem coraz bardziej się od siebie oddalają.

Pewnego dnia, nie mając dla siebie innego pomysłu na życie - John postanawia wstąpić do wojska. Po pewnym czasie - już jako żołnierz i dorosły mężczyzna, będąc na przepustce - wraca do domu. Tam, zupełnie przypadkiem poznaje przepiękną Savannah Lee Curtis - studentkę, która przyjechała do jego rodzinnej miejscowości, by pracować dla Habitat for Humanity i budować domy dla ubogich.

Bardzo szybko między głównymi bohaterami rodzi się głębokie uczucie. Oboje, mimo, że spędzili ze sobą niewiele czasu, planują wspólną przyszłość. Dziewczyna obiecuje czekać na Johna, dopóki nie skończy się okres jego służby dla kraju.

Początkowo wszystko wydaje się iść w dobrym kierunku, czas mija, a zakochani są pełni nadziei na to, że już niedługo zacznie się ich wspólne życie. Niestety, nadchodzi 11 września 2001 roku i John musi wybierać między uczuciem do Savannah a wiernością ojczyźnie.

Kiedy w końcu wraca do domu, okazuje się, że będzie musiał podjąć najtrudniejszą decyzję w swoim życiu.

"Prawdziwa miłość oznacza,że zależy ci na szczęściu drugiego człowieka bardziej niż na własnym, bez względu na to, przed jak bolesnymi wyborami stajesz."

W tej historii było wiele wzruszających momentów, jednak dla mnie najpiękniejszym było to, że dzięki dziewczynie John zrozumiał dlaczego jego tata jest taki jaki jest, co pozwoliło mu chociaż trochę naprawić ich więź i poznać się na nowo.

Wspaniała książka, jednak pozostawia też po sobie dużo smutku. Nie spodziewałam się takiego zakończenia - myślałam, że będzie takie jak w filmie, i jeśli mam być szczera, wolę jednak to filmowe. Mimo to cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Na pewno długo o niej nie zapomnę.

Zanim zabrałam się za tę książkę, martwiłam się, że czytanie będzie mi szło opornie (ze względu na to, że widziałam wcześniej film), ale moje obawy okazały się bezpodstawne. Jak już wspominałam przy "Pamiętniku" - styl pisania autora jest naprawdę świetny - czyta się lekko i przyjemnie. I mimo, że człowiek wie co się wydarzy (w większości), to książka i tak wciąga i...