Nowele Konopnickiej są jednymi z najbardziej reprezentatywnych, jeśli chodzi o twórczość polską po powstaniu styczniowym. Są lepsze od tekstów Prusa, Sienkiewicza bądź Orzeszkowej? Nie mnie to oceniać. Postaram się jednak streścić nieco ową książeczkę.

W skład zbioru wchodzą nowele: „Dym”, „Urbanowa”, „Nasza szkapa”, „Mendel Gdański” oraz „Miłosierdzie gminy”. Były one tworzone w różnych okresach życia autorki i wydają mi się dobrze reprezentować jej pisarski warsztat. Zaraz po tych pięciu, krótkich tekstach (zdecydowanie najdłuższym jest tutaj „Nasza szkapa”) czytelnik może przeczytać „Posłowie” Teresy Marciszuk, w którym przybliża się biografię Konopnickiej oraz krótko opisuje każdą z przedstawionych w zbiorze nowel.

Ogółem, książeczka wydaje mi się odpowiednia dla każdego, kto chciałby rozpocząć swoją przygodę z nowelistyką polską i postacią Marii Konopnickiej. Zawiera w sobie wszystko, czego mógłbym od takiej pozycji wymagać, a więc zasługuje na najwyższą możliwą ocenę. Jedynym minusem były przypisy, które odsyłały czytelnika do poprzednich stron dzieła, jakby powtórzenie definicji bądź pominięcie przypisu nie było lepszym rozwiązaniem.

Nowele Konopnickiej są jednymi z najbardziej reprezentatywnych, jeśli chodzi o twórczość polską po powstaniu styczniowym. Są lepsze od tekstów Prusa, Sienkiewicza bądź Orzeszkowej? Nie mnie to oceniać. Postaram się jednak streścić nieco ową książeczkę.

W skład zbioru wchodzą nowele: „Dym”, „Urbanowa”, „Nasza szkapa”, „Mendel Gdański” oraz „Miłosierdzie gminy”. Były one...