Przytoczę słowa Grażyny Wolszczak - "Poruszająca historia kobiety , której miłość była zbyt mocna, by mogła odejść, i zbyt czysta , by nie miała w końcu zatriumfować". Nic dodaj nic ująć -po prostu.A dlaczego?
Otóż ,czytając tę powieść nie zastanawiałam się ,czy są to prawdziwe losy Charlesa i Catherine Dickensów czy zupełnie zmyślona historia, zafascynowała mnie sama fabuła i postać głównej bohaterki.

Dodo było piękna, młoda i naiwna gdy rozkochała w sobie utalentowanego artystę, bez grosza przy duszy.Świata poza Jednym Jedynym nie widziała, on zaś ciągle zabiegał o swych czytelników, widzów, towarzystwo , które miało mu zapewnić stały dochód.Bał się okrutnie biedy do tego stopnia , że wypominał swej oddanej Dodo ,że musi utrzymywać dzieci , które mu rodziła .Ona oddała mu wszystko co miała, najlepsze lata swego życia poświęciła mu ciągle czekając na czułe słówka, pocałunki,pieszczoty , których jej z czasem szczędził. Ile jest w stanie wycierpieć kobieta,by mieć przy boku ukochanego?Jak widać miłość nie ma granic, prawdziwe uczucie nie wygasa nawet po śmierci.
Postać godna podziwu, wzrusza i zmusza do refleksji ale niestety smutna historia nieszczęśliwej, niespełnionej miłości.
Alfred , mąż Dodo, niejednokrotnie mnie denerwował swym postępowaniem, ale na swój sposób kochał Dodo i swoje dzieci , dbał by niczego im nie brakowało, uczył pracowitości i wytrwałości w tym co robią ale bardziej zależało mu na obcych, ubogich, których sytuacja materialna była gorsza niż jego rodziny.Choć aniołem nie był, czy można go więc potępiać?
Piękna powieść, godna polecenia.

Przytoczę słowa Grażyny Wolszczak - "Poruszająca historia kobiety , której miłość była zbyt mocna, by mogła odejść, i zbyt czysta , by nie miała w końcu zatriumfować". Nic dodaj nic ująć -po prostu.A dlaczego?
Otóż ,czytając tę powieść nie zastanawiałam się ,czy są to prawdziwe losy Charlesa i Catherine Dickensów czy zupełnie zmyślona historia, zafascynowała mnie sama...