Do końca nie mogę powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowana jakimkolwiek aspektem lektury. Zapewne zmylił mnie tytuł ze smokiem, stąd moje wyobrażenia biegły w nieco innym kierunku. Z jednej strony bohaterowie iście bajkowi i zapowiadało się liryczne fantasy, a z drugiej wchodzimy na ciężką urbanistyczną przestrzeń wydarzeń. Niestety, prezentowana rzeczywistość jest podła, a magia ma tu zupełnie inne oblicze, niż to do tej pory nam znane.

Sama Jane może budzić skojarzenia z Królewną Śnieżką, tą niekochaną, odtrącaną, której macocha życzy śmierci. Tylko w przypadku Jane jest o wiele gorzej, bo przyszło jej żyć w okrutnych, niezrozumiałych realiach, gdzie żaden z elementów nie można przyrównać do bajkowego. To nie miejsce gdzie rządzą ludzie, a elfy. A wbrew wyobrażeniom one potrafią stwarzać jeszcze większe zagrożenie. W takim pozbawionym najlepszych ludzkich uczuć świecie dojrzewają dzieci, które od początku uczą się przebiegłości i wykorzystywania swojej przewagi. Dziecięca niewinność nie istnieje, szczęście i beztroska to ułuda.
Eskalacja tego co najgorsze wymusza na naturze ludzkiej samoobrony by przeżyć, a ewolucję takich zjawisk pokazuje autor na przykładzie swojej bohaterki, równocześnie stawiając ją w kontrze do Willego. Chłopca, który nie zatracił uczuć i wiary w zasady na rzecz przetrwania. Czyli autor pokazuje, że można różnie odnieść się do tego co nas spotyka, niezależnie od środowiska, w którym przychodzi nam żyć. To my decydujemy, a nasze wybory budują naszą rzeczywistość. Kontrast między tymi dwoma postaciami równa się kontrastowi z jakim zostały zaprezentowane obie części. "Córka" pod względem formalnym jest doskonalsza i ciekawiej się ją czyta, natomiast "Smoki Babel" są zaledwie połączonymi skrawkami, z których wyłaniają się losy chłopca. Po przeczytaniu wiem, że byłabym stratna, gdybym nie zapoznała się z drugą częścią, a jednak mając cały czas w pamięci jej formę nie jestem zadowolona jej odkryciem, co też ma wpływ na ocenę całości.

Przyznam, że dość osobliwa w treści lektura momentami bardzo wciągała, innym razem drażniła i to z tego samego powodu, a mianowicie przez wszelkie niesamowitości, w jakie autor ubrał fabułę. Tej niesamowitej budowie podlegają również zdania wielokrotnie złożone, kręte na kilka linijek. Oczywiście ubarwia to losy bohaterów, trudniej się oderwać, ale po przeczytaniu całości stwierdzam, że nadanie takich udziwnień lekturze nie do końca zauroczy czytelnika. To typ książki, w której pojawia sie wszystko - od grozy, przez napięcie rodem z thrillerów, po erotyk - choć biorąc do ręki liczy się głównie na fantastykę. I chyba nachalność elementów erotycznych najbardziej mnie uwierało, choć wszędobylska brutalność też nie jest czymś czego bym się spodziewała i szukała w tym gatunku.
Czuję rozdarcie pomiędzy tym, co mi odpowiadało, a tym czego najchętniej pozbyłabym się z treści. Możliwe, że to co uważam za przerysowania detali jest czymś czego szuka wytrawny czytelnik gatunku. Osobiście nie mam jeszcze tak wysmakowanego gustu by w pełni docenić fantasy. Wolę poruszać się po naszym wszechświecie w calach upatrywania innych światów, badania odległych galaktyk i toczenia pozaziemskich bitew, a obszar należący do fantastycznych dziwadeł odkładać gdzieś głębiej na półce.

Do końca nie mogę powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowana jakimkolwiek aspektem lektury. Zapewne zmylił mnie tytuł ze smokiem, stąd moje wyobrażenia biegły w nieco innym kierunku. Z jednej strony bohaterowie iście bajkowi i zapowiadało się liryczne fantasy, a z drugiej wchodzimy na ciężką urbanistyczną przestrzeń wydarzeń. Niestety, prezentowana rzeczywistość jest podła, a...