Czytałam już kilka książek o przygodach Perry’ego Mason’a i zdążyłam przywyknąć do sposobu kreacji postaci sprytnego adwokata. „Aksamitne pazurki” zaskoczyły mnie i nie było to pozytywne zaskoczenie. Bo w tej powieści, w moim odczuciu, Perry bardzo odbiega od tego, jaki jest w innych książkach. Przede wszystkim jego metody działania, które zawsze stoją na pograniczu prawa, są mało subtelne, a także sposób podchodzenia do niektórych osób w celu zdobycia ich zeznań ma więcej wspólnego z cwaniakowatością niż białymi rękawiczkami. A jak dołączyć do tego jego sekretarkę, Della’ę Street, która zamiast być kompetentną, profesjonalną i inteligentną kobietą, jest histerycznym głupiątkiem, to musiałam sobie zadać to najważniejsze pytanie: „Ale o co chodzi?”. I szybko odkryłam przyczynę. Otóż „Aksamitne pazurki” to chronologicznie pierwsza książka z Perry Mason'em w roli głównej. Tak więc widzimy zaledwie zarys pomysłu pana Gardner'a. Jeszcze nie skrystalizował się dokładny obraz dwójki głównych bohaterów, jeszcze za dużo tam niepotrzebnej ckliwości. Jedynie Paul Drake’a jest takim, jaki będzie w kolejnych książkach.

Sama historia jest dość skomplikowana, bo mamy i femme fatale, która jak nie kłamie, to chyba oddychać nie może, jest nie do końca krystalicznie czysty polityk i wydawca plotkarskiego pisemka, który zrobił niezły biznes z szantażu. Oczywiście w odpowiednim momencie ktoś ginie, a Perry Mason wspina się na wyżyny lojalności w stosunku do klienta.

Nie jest to najlepsza z części cyklu o elokwentnym adwokacie. Plus należy się za postaci kobiece, które aksamitnymi pazurkami potrafią nieźle namącić. No i nie ma żadnych scen w sali sądowej, co zawsze było dość monotonnym dialogiem sprzeciwów adwokata i prokuratora. Mnie najbardziej ujął tłumacz, który jednej z bohaterek kazał „wylewać ślozy” – jak dawno nie spotkałam się z tym określeniem!

Czytałam już kilka książek o przygodach Perry’ego Mason’a i zdążyłam przywyknąć do sposobu kreacji postaci sprytnego adwokata. „Aksamitne pazurki” zaskoczyły mnie i nie było to pozytywne zaskoczenie. Bo w tej powieści, w moim odczuciu, Perry bardzo odbiega od tego, jaki jest w innych książkach. Przede wszystkim jego metody działania, które zawsze stoją na pograniczu prawa,...