Kasia po śmierci Piotra długo nie mogła dojść do siebie, nie wierzyła w miłość i w to, że w życiu może ją spotkać jeszcze coś dobrego. Ale praca w "Mazowszu", próby, występy, wyjazdy artystyczne spowodowały, że musiała wrócić do "normalności".
Po dwóch latach od tamtych dramatycznych zdarzeń poznała Maćka, kiedy po złamaniu ręki została skierowana na rehabilitację do Ciechocinka. Coś między nimi zaiskrzyło, mimo że charakter mężczyzny nie napawał nadzieją; był egocentrykiem, wszystko musiało być tak, jak zaplanował, jakby brak było mu spontaniczności. Kasia wielokrotnie miała wątpliwości, czy to ten wymarzony mężczyzna. Ale uczucie było silniejsze, a "czas jej darowany" postanowiła wykorzystać do stworzenia szczęśliwej rodziny. A zatem poznajemy kolejne lata z życia Kasi, jej radości, smutki, dramaty, porażki, wątpliwości, nadzieje, jakie towarzyszyły jej w tamtych czasach.
Książka ciepła, wzruszająca przede wszystkim wspaniałymi relacjami między Kasią a jej matką - Zofią, kobietą mądrą, szczerze kochającą własne dzieci, z ogromnym doświadczeniem życiowym, ale także trwającą od lat przyjaźnią Kasi z Mają Tarnowską, artystką estradową, pisarką, którą poznała jeszcze podczas swoich studiów, przepisując dla niej teksty na maszynie.
Ale to także obraz PRL-u, polskiej rzeczywistości lat 60. i 70. minionego wieku; protesty robotnicze w Poznaniu, protesty studenckie po zdjęciu ze sceny teatralnej "Dziadów" A. Mickiewicza, interwencja wojsk radzieckich i sojuszniczych w Czechosłowacji. Czyta się dobrze, szybko, akcja wciąga, dlatego z przyjemnością sięgnę już do ostatniej książki z tego cyklu.

Kasia po śmierci Piotra długo nie mogła dojść do siebie, nie wierzyła w miłość i w to, że w życiu może ją spotkać jeszcze coś dobrego. Ale praca w "Mazowszu", próby, występy, wyjazdy artystyczne spowodowały, że musiała wrócić do "normalności".
Po dwóch latach od tamtych dramatycznych zdarzeń poznała Maćka, kiedy po złamaniu ręki została skierowana na rehabilitację do...