Trochę to walentynkowe, ale co tam:) Ponieważ Jane Austen to moja ulubiona autorka i chwytam się wszystkiego, co w jakikolwiek sposób jest z nią związane, straszni się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że książka na mnie czeka:) Mam bardzo pozytywne nastawienie po jej przeczytanie, ale chyba tylko dlatego, że podeszłam do niej z wielkim dystansem. Nie dotyczą mnie już kwestie randek (i chyba nigdy jakoś nie dotyczyły), nie analizowałam, nie odczytywałam sygnałów, które druga strona wysyła (no jakoś te wszystkie analizy z przyjaciółkami mnie ominęły. Zazwyczaj występowałam w roli słuchacza) no i teraz mam tez szczęśliwe i poukładane życie, więc spokojnie nie odczytywałam tego, jako poradnik "jak należy postępować". A "Randkowanie..." takim własnie poradnikiem jest. I pomimo, że autorka co druga stronę podkreśla, że to nie jest poradnik i nie mamy go tak traktować.... za chwilę wrzuca do książki wypunktowane sposoby postępowania z cyklu "jak powinnaś zrobić..." "jak nie powinnaś robić" :) Więc co by tu nie mówić.. TO JEST PORADNIK! Żebyście tylko dobrze mnie zrozumieli:) Nie krytykuje, bo autork amiała rewelacyjny pomysl na swoją książkę i poświęciła jej bardzo dużo czasu i analizy. Może lepiej będzie opisac jej konstrukcję: mamy rozdziały i każdy z nich dotyczy jakiegoś problemu w związku z uwzględnieniem naszego codziennego postępowania np. nie zakochuj się w powierzchownych zaletach albo nie manipuluj, cierpliwie czekaj na odpowiedniego mężczyznę itd. Do każdego rozdziału mamy podporządkowane idealnie trafione cytaty w wybranych książek Jane Austen, analizę postępowania bohaterów i troszkę przemowy "co autorka chciała nam przez to powiedzieć" i na końcu przykłady z życia wzięte. Autorka taką metoda obrazuje nam niewłaściwy sposób postępowania, który i my stosujemy często w codziennym życiu. Możemy więc sytuacje z książek jak i z codziennego amerykańskich bohaterów odnieść do siebie. No i tu bierzcie jednak trochę poprawkę - to jest amerykańska książka i amerykańscy bohaterowie opowieści i amerykański styl życia. Henderson sama przyznaje na wstępie, że bardzo jej trudno było zrozumieć amerykański styl randkowania (sama przyjechała z Anglii) i twierdzi, że różni się on znacznie od europejskiego. I to rzeczywiście widać: takie trochę gloryfikowanie sobotnich randek, w ogóle sobót i wolnego w sobotę, tych zasad trzeciej i czwartej randki, kiedy się całujemy, kiedy idziemy do łóżka i po ilu godzinach należy do siebie zadzwonić... oj przepraszam mężczyzna powinien zadzwonić, bo to też jakąś ich śmieszna zasada. A może u nas też tak jest? No nie wiem... Ja zawsze wychodziłam z założenia, że jak chcesz z kimś pogadać, to do niego dzwonisz, albo jak chcesz mu podziekować za wspólne wyjście. Nie musiałam odliczać ustawowo godzin:P
To, co najbardziej mi sie podobało w książce to naprawdę wnikliwa analiza wszystkich tekstów Jane Austen. Henderson zrobiła kawał dobrej roboty! Zna się na rzeczy. Studiowała w Cambridge literaturę angielską i napisala prace zaliczeniową na temat motywu zalotów w powieściach Jane Austen. Kiedy po trzydziestce zapragnęłam stworzyć bardziej dojrzały i udany związek, wróciłam do książek Jane Austen. Odkryłam, że poza tym, iż opowiadają fascynujące historie, są też podręcznikami dla osób, które chcą się dowiedzieć, jak znaleźć kogoś, z kim spędzą resztę życia, kogoś wiernego i godnego zaufania, mającego taką samą hierarchię wartości. (str. 11).

I jeszcze mały bonus dla wszystkich na koniec. W książce znajdują się trzy testy. Z jednego wynika, która bohaterką Jane Austen jesteś Ty:) Umieszczone zostało krótkie streszczenie wszystkich książek Austen i charakterystyka bohaterów, trochę w odniesieniu do współczesnych czasów.
Lektura lekka. Myślę, że kto ma potrzebę poukładania sobie życia uczuciowego, znajdzie w niej wiele cennych porad i będzie miał okazje poznać ciekawe losy innych par. A może ktoś chwycie po którąś z książek Jane Austen? Kto wie, kto wie:)

Trochę to walentynkowe, ale co tam:) Ponieważ Jane Austen to moja ulubiona autorka i chwytam się wszystkiego, co w jakikolwiek sposób jest z nią związane, straszni się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że książka na mnie czeka:) Mam bardzo pozytywne nastawienie po jej przeczytanie, ale chyba tylko dlatego, że podeszłam do niej z wielkim dystansem. Nie dotyczą mnie już...