Kolejna pozycja wygrzebana z własnych zasobów na strychu. Uratowałam kiedyś kilka pudeł książek przed przemiałem na makulaturę i teraz od czasu do czasu sięgam po jakąś do przeczytania. Głównie po to, by oderwać się na chwilę od pozycji i autorów znanych i reklamowanych.
Stanisław Benski to autor zupełnie mi nie znany. Książka zawiera dwa właściwie dłuższe opowiadania. Bohaterem i narratorem obu jest ta sama osoba. Akcja pierwszego z nich rozgrywa się właściwie jednego dnia, 31 sierpnia 1939 roku w Warszawie, w przeddzień wybuchu II wojny światowej, w obliczu przeczuwanego ogromnego zagrożenia swojego życia, rodzącej się właśnie miłości, obawy o rodzinę i znajome osoby.
W drugim opowiadaniu autor ukazał swego bohatera już po wojnie, w szpitalu. Jego wrażliwość każe mu ciągle powracać do czasów dzieciństwa i młodości. W tle przewijają się też losy jego przyjaciół. Opowiadania te stanowią smutny przykład tego, jaką wyrwę w psychice wielu młodych ludzi uczyniła wojna.

Kolejna pozycja wygrzebana z własnych zasobów na strychu. Uratowałam kiedyś kilka pudeł książek przed przemiałem na makulaturę i teraz od czasu do czasu sięgam po jakąś do przeczytania. Głównie po to, by oderwać się na chwilę od pozycji i autorów znanych i reklamowanych.
Stanisław Benski to autor zupełnie mi nie znany. Książka zawiera dwa właściwie dłuższe opowiadania....