Pierwsza powieść Charlotte, wydana w Anglii dopiero po śmierci autorki, więc dla każdego miłośnika (w tym wypadku mnie) słynnych sióstr Brontë przeczytanie "Profesora" było tylko kwestią czasu.

Głównym bohaterem i narratorem jest ambitny młody mężczyzna, który wszystko, do czego doszedł, zawdzięcza jedynie własnej pracy.
William Cromsworth odrzuca swe arystokratyczne dziedzictwo i wyrusza do Brukseli, by tam znaleźć szczęście. Zostaje nauczycielem języka angielskiego w szkole z internatem dla młodych panien. W książce tej znajdziemy wątki autobiograficzne. Charlotte Brontë, podobnie jak jej bohater William, uczyła angielskiego w szkole w Brukseli. I podobnie jak on doświadczyła miłości. Jednak jej obiektem był żonaty właściciel szkoły, co nie mogło zakończyć się happy endem. Niezwykła opowieść o miłości a zarazem krytyka relacji damsko-męskich, które w epoce wiktoriańskiej niejednokrotnie sprowadzały się do walki o dominację. Pytanie tylko, czy tak wiele się do dziś zmieniło?

"Profesor" nie jest tak doskonały jak inne powieści Brontë, mówiąc szczerze to, wypada na tym tle dość słabo, natomiast na tle innych dziewiętnastowiecznych utworów wprost blaknie. Jest trochę inny, trochę mniej chwyta za serce, trochę mniej urzeka, zawiera trochę niedoskonałości, trochę czegoś co się nie podoba. Ale Wielka Miłość Charlotte pokazana z t r o c h ę innej strony porusza jakąś niewidzialną strunę w sercu i to właśnie ona tak hipnotyzuje.

Pióro autorki jest jak zawsze nieśpieszne i akcja też jest taka; nie śpieszy się, nie ucieka, tylko daję odrobinę wytchnienia po męczącym dniu, gdy jedyne na co ma się ochotę to - porządnie się wyspać. Genialnym był pomysł, aby wpleść w tekst francuskie słowa, zdania, zwroty i wszystko inne co francuskie, stanowi to świetne urozmaicenie i dodaje książce smaku.

Sam główny bohater William Cromsworth niespecjalnie mnie urzekł, jego osoba, delikatnie mówiąc, była mi obojętna, może po prostu nie miał w sobie nic na co ja zwróciłabym uwagę? Natomiast Frances była już nieskończenie bardziej interesująca i jej obecność od razu sprawiała, że powieść stawała się żywsza i przyjemniejsza.

"Profesora" polecam tylko i wyłącznie osobom, które lubują się w XIX wieku i chcą go nadal odkrywać oraz uwielbiają twórczość legendarnych sióstr, reszta, cóż, może się zawieść na tej akurat lekturze, która pod wieloma względami przypomina mi "Anges Grey" Anne Brontë; obydwie książki stanowią "słodko-gorzką" mieszankę.

Pierwsza powieść Charlotte, wydana w Anglii dopiero po śmierci autorki, więc dla każdego miłośnika (w tym wypadku mnie) słynnych sióstr Brontë przeczytanie "Profesora" było tylko kwestią czasu.

Głównym bohaterem i narratorem jest ambitny młody mężczyzna, który wszystko, do czego doszedł, zawdzięcza jedynie własnej pracy.
William Cromsworth odrzuca swe arystokratyczne...