Jest to mój początek z tym gatunkiem, chociaż tą tematyką interesowałam się od dawna i była mi w pewnym sensie bliska. Moje oczekiwania co do Klatki różniły się trochę od tego co przeczytałam ale i tak uważam, że książka jest warta polecenia.

Zacznę od plusów, których jest całkiem sporo. Przede wszystkim podobała mi się kreacja postaci, które były przedstawione bardzo realistycznie, każda była charakterystyczna i mimo różnic jakie ich dzieliły, łączyły ich podobne wątpliwości, samotność czy strach. Byli po prostu ludźmi - niedoskonali. Każdy był w pewnym sensie słaby ale w dzisiejszym świecie ujawnienie tego nie jest w cale takie proste. Otwarcie się przed inną osobą. Przypomina mi się fragment rozmowy między Dawidem a Szymonem, gdzie jeden stwierdza, że była to ich pierwsza szczera rozmowa po pół roku znajomości. Także bohaterowie i ich kreacja na plus. Ukazanie wydarzeń z kilku perspektyw też wypadło dobrze. Scena z ostatniej imprezy, która pokazuje, że człowiek również ma granice swojej wytrzymałości i bez reakcji drugiej osoby nie jest w stanie dłużej walczyć.

Fragment z listem dochodzącym do odbiorcy z miesięcznym (?) opóźnieniem była dla mnie jednak trochę absurdalny. Może dlatego, że jeszcze się z taką sytuacją nie spotkałam (na szczęście). Również ostatni scena z perspektywy Doroty trochę mnie zaskoczyła. Nie sądziłam, że skończy się w taki sposób. Z drugiej strony nie było wcześniej wiadomo jakim ona jest człowiekiem. W końcu ile ludzi tyle charakterów.

Jest to mój początek z tym gatunkiem, chociaż tą tematyką interesowałam się od dawna i była mi w pewnym sensie bliska. Moje oczekiwania co do Klatki różniły się trochę od tego co przeczytałam ale i tak uważam, że książka jest warta polecenia.

Zacznę od plusów, których jest całkiem sporo. Przede wszystkim podobała mi się kreacja postaci, które były przedstawione bardzo...