Książka mojego dzieciństwa. Stoi u mnie na półce do dzisiaj. Mam jej pierwsze wydanie z 1960 roku. Prosta prawda o szczęściu zawarta w opowiadaniu dla dzieci. Piękna!

Książka mojego dzieciństwa. Stoi u mnie na półce do dzisiaj. Mam jej pierwsze wydanie z 1960 roku. Prosta prawda o szczęściu zawarta w opowiadaniu dla dzieci. Piękna!

Kupując tę książkę liczyłam się z tym, że zanim ją przeczytamy, to trochę poleży. Ma ona wprawdzie ilustracje (bardzo fajne, oldschoolowe, bo książka jest z 1986 roku),ale nie na każdej stronie, a moja córka jest na etapie czytania książek w których tekst zajmuje mniej miejsca niż obrazki. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy moja córka bez najmniejszej oznaki zniecierpliwienia wysłuchała całej książki, której przeczytanie zajęło mi godzinę (tak, tak, to nie jest książka na szybkie usypianie)!
Przedstawiona fabuła jest dość prosta: dziewczynka prosi zaprzyjaźnionego malarza, aby namalował jej szczęśliwego motyla. On maluje motyla, który tego jednego dnia potrafi mówić i komunikuje, że w sumie to wcale nie jest szczęśliwy. Ma różne pomysły, co by go mogło uszczęśliwić, a malarz kilkukrotnie zmienia rysunek, aby je wprowadzać w życie. Koniec końców okazuje się, że motyl do szczęścia potrzebuje drugiego motyla! Tak więc przesłanie fajne, historia przynajmniej dla mojej córki bardzo zajmująca (a słuchała ze zrozumieniem – następnego dnia pamiętała większość zdarzeń z książki),ilustracje klimatyczne.
Nie jest to książka, którą dostaniecie w pierwszej lepszej księgarni, ale jeśli wpadnie Wam w ręce, to dajcie jej szansę – może okaże się strzałem w dziesiątkę tak jak u nas.
Recenzje tej ksiązki i innych pozycji (też dla dzieci) są również dostępne na moim blogu: http://barakudatoja.blogspot.com/

Kupując tę książkę liczyłam się z tym, że zanim ją przeczytamy, to trochę poleży. Ma ona wprawdzie ilustracje (bardzo fajne, oldschoolowe, bo książka jest z 1986 roku),ale nie na każdej stronie, a moja córka jest na etapie czytania książek w których tekst zajmuje mniej miejsca niż obrazki. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy moja córka bez najmniejszej oznaki...