Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika serialu „Jak poznałem waszą matkę”. Jeśli na półce stoją wszystkie sezony serialu (i do tego „Kodeks Bracholi”) to tej książki również nie może tam zabraknąć. To namacalny dowód na istnienie mitycznego podręcznika podrywu Barney’a Stinsona. W końcu również polscy fani serialu mogą mieć w swojej biblioteczce unikalną książkę znaną do tej pory (chociaż, jedynie powierzchownie) z odcinka pt. „Playbook”.

Parafrazując myśl pewnego filozofa, zadałem sobie pytanie, które zadał sobie również Mr Stinson: „Czemu tutaj jestem… zamiast pukać laski?” Mnie ten problem już jakby nie dotyczy – podobnie jak pewien Marshall, ja również mam swoją Lilly. Przypuszczam, że dla większości czytelników płci męskiej pytanie to jest jednak nadal aktualne. „Playbook” może znacząco przybliżyć odpowiedź na nie. Podręcznik zawiera 77 unikalnych sposobów na podryw, opracowanych przez guru, z których część prawdopodobnie znana jest już widzom z niektórych odcinków. Epizod z Barney’em w awiatorach i kombinezonie pilota myśliwca, czy odcinek, w którym Barney pojawia się jako sportowiec, w dresie i ze złotym medalem na szyi. To tylko niektóre z dobrze opisanych scenariuszy podrywu, które czytelnicy mogą dokładnie poznać ze stron „Playbooka”.

Uświadomię tylko tych wszystkich, którzy nabędą „Playbook”, lub już go nabyli i są zawiedzeni brakiem sensownych i niezawodnych sposobów „wyrwania najładniejszej laski w barze”. Tak naprawdę to nie jest podręcznik podrywu. Jest to zbiór najlepszych sposobów na podryw zastosowanych przez Barney’a na przestrzeni ponad 100 odcinków serialu „Jak poznałem waszą matkę”. Jest książką humorystyczną, stanowiącą nawiązanie do samego stylu serialu, jak i do konkretnych odcinków (w moim mniemaniu jednych z lepszych). Nie znaczy to, że przedstawione w niej scenariusze nie działają. Może po prostu nie jesteście tak dobrzy jak Barney…

Wartościowość książki może być sporna, w zależności od celowości jej zakupu. Dla części odbiorców jest całkowicie bezsensowna, u mnie natomiast wielokrotnie powodowała wybuch śmiechu i stanowiła bodziec, aby na DVD odpalić ponownie któryś ze starszych odcinków z Barneyem Stinsonem. Mógłbym mieć tylko pretensje do okładki, która – fajnie, że twarda – mogłaby być oprawiona w prawdziwą starą skórę (robiłaby odpowiednie wrażenie). Jednak za rekompensatę mogę ostatecznie uznać scenariusz podrywu z „Płetwonurkiem”, którego w samym odcinku „Playbook” w książce już nie było. :)