Nora Roberts i tym razem mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej książki głównie dlatego, że całą sobą pogrąża się w fabule. Zagłębia się w historie, którą tworzy z ogromną łatwością i wielkim realizmem. A najbardziej podoba mi się to, że o czym by nie pisała, zabiera się do tego bardzo szczegółowo. W przypadku książki "Prawo krwi" wchodzimy w środowisko archeologów i antropologów. Autorka dosłownie przenosi nas na wykopaliska i pokazuje odkopane artefakty. Rysuje nam w głowach obraz odnalezionej osady. W dodatku na tym tle porusza niezwykle trudny problem handlu dziećmi i rozwija go z perspektywy uczuć właśnie jednego takiego dziecka,teraz kobiety. Dziecka, które dowiaduje się w wieku 29 lat, że urodziła ją obca kobieta. Dziecka, które dowiaduje się, że zostało siłą wydarte z ramion biologicznej matki. Książka rozwija problem z perspektywy rozdarcia dziecka między dwie rodziny. A do tego mamy dwa wątki romantyczne.
Najlepsze jest to, że mimo natłoku informacji nadal nie ma ich zbyt wiele. Żaden z wątków nie jest potraktowany pobieżnie, nie urywa się w połowie i nie kończy jakby autorka się pogubiła, co niestety zdarza się w literaturze współczesnej.

Nora Roberts i tym razem mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej książki głównie dlatego, że całą sobą pogrąża się w fabule. Zagłębia się w historie, którą tworzy z ogromną łatwością i wielkim realizmem. A najbardziej podoba mi się to, że o czym by nie pisała, zabiera się do tego bardzo szczegółowo. W przypadku książki "Prawo krwi" wchodzimy w środowisko archeologów i...