rozwiń zwiń

Kwiaty zła

Okładka książki Kwiaty zła
Charles Baudelaire Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie poezja
484 str. 8 godz. 4 min.
Kategoria:
poezja
Tytuł oryginału:
Les Fleurs du mal
Wydawnictwo:
Wydawnictwo Literackie
Data wydania:
1990-05-01
Data 1. wyd. pol.:
1990-05-01
Liczba stron:
484
Czas czytania
8 godz. 4 min.
Język:
polski
ISBN:
8308018246
Tłumacz:
Zbigniew Bieńkowski
Tagi:
poezja
Średnia ocen

                8,4 8,4 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
8,4 / 10
32 ocen
Twoja ocena
0 / 10

Opinia

avatar
183
59

Na półkach: , , , , , ,

Ktoś kiedyś trafnie zauważył, oceniając kondycję ludzką, że człowiekowi pokazano niebo a następnie wrzucono go do piekła. I chociaż w rzeczywistości mogło być zupełnie na odwrót - bowiem jak twierdził L. Feuerbach, to z niedoli człowieka zrodziła się idea nieba - nie zmiania to wcale faktu, że taka właśnie rozbieżność wyłania się z mgły chaosu idei, obrazów, symboli zawartych w tej poezji. Przypomina to kierkegaard'owską ideę nieskończonego oddalenia człowieka od boskości i takiejż mistycznej tęsknoty za doskonałością. "Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest." - warto też wspomnieć tutaj te słowa A. Camusa, gdyż to z tego właśnie bolesnego rozdarcia dwojakiej istoty człowieka wyłaniają się baudelaire'owskie wizje. Piękno staje się niejako absolutem:

"Nieważne, czy cię począł Bóg czy bies w otchłani,
Czy lśnią welurem oczu wstydy czy beswstydy,
Jeśli ujmniesz, jedyna królowa i pani,
Choć trochę nędzy życiu, a światu ohydy."

Słowa te również wskazują na jego pociągający charakter, a więc niejako dwojaką istotę. Wiele jest też tutaj obrazów brzydoty, zepsucia, grzechu - z których z formie buntu wyrasta tęsknota za doskonałością. Autora posądzono nawet o niemoralność i skazano na grzywnę. Dzisiaj nikt by już nie posądził autora o niemoralaność. Lecz warto zwrócić być może uwagę na fakt, że operowanie takimi obrazami mogło mieć inny cel niż stworzenie aury niemoralności. Mój odczyt jest taki: autor pragnie zwrócić uwagę, że człowiek to nie tylko niebo, doskonałość, uduchowienie (często obłudne), ale bardziej niż to nawet określa go przyziemność. Nie tylko "sacrum" ale też "profanum". Ówczesna mieszczańska moralność tego nie dopuszczała, zaprzeczała przed sobą samą. Baudelaire ratuje jednak godność człowieka, mimo niedoścignionej iluzji piękna, widząc wartość absolutną także w jego rzeczywistej niedoli:

"Bowiem zaprawdę, Panie, jedynym na świecie
Dowodem, co zaświadczy o naszej godności,
Jest ten szloch, który płynie z stulecia w stulecie,
By - nim skona - dopełznąć na próg twej wieczności."

Autor poprzez swoje wiersze buduje obraz pewnego typu człowieka, jakoby wyraża go, broni. Często mówi o nim wprost: "Poeta". Człowiek ów jest wiecznym buntownikiem, tułaczem, dziwakiem, z którego szydzi motłoch (z wzajemnością). Dumny jednak, wywyższony przez samego siebie. Znający nudę jak i bezcelowe pragnienia, tęsknoty. Typ ów, będąc wiecznym duchowym wędrowcem, nigdy nie zaznaje spokoju, co najwyżej mami się nieśmiertelnymi iluzjami, nadziejami - które wraz z niedolami stanowią koło napędowe jego życia.

Ktoś kiedyś trafnie zauważył, oceniając kondycję ludzką, że człowiekowi pokazano niebo a następnie wrzucono go do piekła. I chociaż w rzeczywistości mogło być zupełnie na odwrót - bowiem jak twierdził L. Feuerbach, to z niedoli człowieka zrodziła się idea nieba - nie zmiania to wcale faktu, że taka właśnie rozbieżność wyłania się z mgły chaosu idei, obrazów, symboli...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    2 288
  • Przeczytane
    2 161
  • Posiadam
    393
  • Ulubione
    227
  • Poezja
    129
  • Chcę w prezencie
    61
  • Teraz czytam
    59
  • Literatura francuska
    31
  • Klasyka
    21
  • 2014
    11

Cytaty

Więcej
Charles Baudelaire Kwiaty zła Zobacz więcej
Charles Baudelaire Kwiaty zła Zobacz więcej
Charles Baudelaire Kwiaty zła Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także