Poniekąd absurdalne pomysły. Najbardziej przypadł mi do gustu „Plan dnia”. Słuchałam tego zbioru opowiadań pod tytułem „Czarna wdowa i inne opowiadania”, w którym jest jeszcze jedno, niezawarte w „Kwintecie” i nawiązuje do „Kanalii”.

Poniekąd absurdalne pomysły. Najbardziej przypadł mi do gustu „Plan dnia”. Słuchałam tego zbioru opowiadań pod tytułem „Czarna wdowa i inne opowiadania”, w którym jest jeszcze jedno, niezawarte w „Kwintecie” i nawiązuje do „Kanalii”.

Całkiem interesujący zbiorek króciutkich opowiadań o przewrotności losu, o tym jak bardzo nasze życie jest chaosem, jak bardzo nie potrafimy nim kierować i o tym... jak to zazwyczaj per saldo opłaca się być tym dobrym. Jak źle może się skończyć przekroczenie granicy. To aż dziwne, że panu Pollakowi udało się dobrze połączyć te dwa założenia, które chyba przyjął siadając do pisania.

Czyta się lekko i bezproblemowo, ciekawe, że historie te rozgrywają się w Stanach Zjednoczonych i według autora były pisane z myślą o czytelniku amerykańskim i rzeczywiście czytając czuć tę amerykańskość. Nie chodzi mi o atmosferę miejsc, tylko... no w stylu jest coś takiego amerykańskiego, jakaś taka lekkość w podejściu do czasem nawet bardzo trudnych zagadnień. Mimo krótkości tekstów można się naprawdę wciągnąć w to, jak się cała intryga rozwinie i zakończy.

Jeśli będziesz miał(a) okazję (zbiorek nie jest łatwo dostępny) – przeczytaj.

Całkiem interesujący zbiorek króciutkich opowiadań o przewrotności losu, o tym jak bardzo nasze życie jest chaosem, jak bardzo nie potrafimy nim kierować i o tym... jak to zazwyczaj per saldo opłaca się być tym dobrym. Jak źle może się skończyć przekroczenie granicy. To aż dziwne, że panu Pollakowi udało się dobrze połączyć te dwa założenia, które chyba przyjął siadając do...