I to by było na tyle, dziękuję Mister Archer, nie skorzystam z dalszych Pana usług.
Proszę zdecydowanie wziąć to do siebie! Tu nie chodzi o realizm w powieści ani nawet o prawdopodobieństwo przedstawianych historii - w końcu wiedziałam, że to fikcja literacka. Tu chodzi o dobry smak. Zbyt dużo cukru mdli i źle wpływa na trawienie, Panie Archer.
Bohaterowie Kroniki Cliftonów są papierowi i płascy. Jak Pan mógł w ogóle pomyśleć, że Harry Clifton, główna postać książki, wyposażona w same zalety w stopniu najwyższym, będzie spacerować sobie przez historię po kontynentach, zdobywając za pomocą chusteczki do nosa najwyższe medale na wojnie, objawiając od niechcenia najwyższy talent pisarski, otaczając się powszechnym uwielbieniem i wsparciem od każdego, kogo spotka - czy w więzieniu, czy w wojsku czy w palestrze czy w szkole - i do tego będzie w stanie wzbudzić na dłużej zainteresowanie czytelnika? I skąd pomysł, że jedyny czarny charakter w końcu sam się nadzieje na nóż kochanki a ona sama rzuci się po pociąg, żeby nie komplikować życia Harry'emu?
Nie. To tak nie działa. W każdym razie nie działa na mnie.

I to by było na tyle, dziękuję Mister Archer, nie skorzystam z dalszych Pana usług.
Proszę zdecydowanie wziąć to do siebie! Tu nie chodzi o realizm w powieści ani nawet o prawdopodobieństwo przedstawianych historii - w końcu wiedziałam, że to fikcja literacka. Tu chodzi o dobry smak. Zbyt dużo cukru mdli i źle wpływa na trawienie, Panie Archer.
Bohaterowie Kroniki...