Z ledwością dobrnęłam do końca. Nie rozumiem zachwytów.

Z ledwością dobrnęłam do końca. Nie rozumiem zachwytów.

Ta książka chyba pokazała mi przede wszystkim jak szkodliwe i zawsze prowadzące do rozczarowania jest idealizowanie drugiej osoby, oraz, że każda, nawet najbardziej skrupulatnie budowana fasada - również w każdym przypadku - ostatecznie nie ma szansy nie opaść i nie odkryć mroku kryjącego się za kurtyną. Oprócz tego jest to po mistrzowsku wykreowana fabuła, trzymająca w napięciu aż do ostaniej strony, wachlarz ciekawych postaci i fantastyczny klimat

Ta książka chyba pokazała mi przede wszystkim jak szkodliwe i zawsze prowadzące do rozczarowania jest idealizowanie drugiej osoby, oraz, że każda, nawet najbardziej skrupulatnie budowana fasada - również w każdym przypadku - ostatecznie nie ma szansy nie opaść i nie odkryć mroku kryjącego się za kurtyną. Oprócz tego jest to po mistrzowsku wykreowana fabuła, trzymająca w...

Genialne pokazanie powolnego upadku bohaterów.

Genialne pokazanie powolnego upadku bohaterów.

Dzisiejsza pozycja na początku wydawała się być jedną z tych książek, które kompletnie mi "nie siądą". Nudne wprowadzenie w historię, dosyć monotonne to wszystko było. Jednak gdy główny bohater ostatecznie dołączył do swojego towarzystwa historia mnie wciągnęła. Mimo, że akcja nadal toczyła się dosyć powoli, to dobrze oglądało mi się świat ekscentrycznych studentów patrząc jego oczami.
O książce usłyszałam kiedyś, że to jedna z gatunku tych ważnych, wartych przeczytania, że zostaje w głowie na długo i potrafi zmienić myślenie. Cóż, być może gdybym przeczytała ją idąc na studia (czyli już kilka lat temu 😂) to może zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Być może. Dziś w tych zagubionych "dzieciakach" widziałam za dużo: filozofii bez jej głębszego zrozumienia, wymuszony ekscentryzm i nudę, która doprowadza do zdarzeń, których nie da się cofnąć. Tak, wiem, brzmię jak stara dewota, jednak motywacje bohaterów są dla mnie bardzo płytkie. Co nie ujmuje całej historii, którą przeczytałam szybko i ostatecznie bardzo chętnie. Zakończenie nie porwało, jednak czy miało porwać? Może właśnie takie miało być. Polecam, zwłaszcza u progu dorosłości.

Dzisiejsza pozycja na początku wydawała się być jedną z tych książek, które kompletnie mi "nie siądą". Nudne wprowadzenie w historię, dosyć monotonne to wszystko było. Jednak gdy główny bohater ostatecznie dołączył do swojego towarzystwa historia mnie wciągnęła. Mimo, że akcja nadal toczyła się dosyć powoli, to dobrze oglądało mi się świat ekscentrycznych studentów patrząc...

Nie odbieram wartości tej książki.
Jestem pod dużym wrażeniem jak została napisana, ile jest w niej intertekstualnych odniesień, jak swobodnie szafuje kulturą antyczną. Podziwiam również głęboką psychoanalizę człowieka, który przekroczył pewną granicę. Widać, że celem była prowokacja czytelnika, wzbudzenie w nim refleksji i sądzę, że ten cel jak najbardziej został osiągnięty.
Nie była to jednak w żaden sposób pozycja dla mnie. Niby wciągała, a jednak namęczyłam się by ją skończyć. Domyślam się, że bohaterowie są skonstruowani tak, że odbiorca nie powinien ich lubić a jednak wciąż serwowane nam są wybiegi, usprawiedliwienia, w pewien sposób narzuca nam się pewne przywiązanie czy wsparcie wobec nich. I ja tego nie kupuję.
Dla mnie to wartościowa powieść, ale o podłych ludziach, których wybory próbuje się tłumaczyć ich uprzywilejowaniem lub pretensjonalnością. Pozostało mi po nich zaledwie wspomnienie potępienia, a nie uważam się za osobę zbyt szybko oceniającą ludzi.
Pozostawiam do własnej refleksji czy próbować lektury.

Nie odbieram wartości tej książki.
Jestem pod dużym wrażeniem jak została napisana, ile jest w niej intertekstualnych odniesień, jak swobodnie szafuje kulturą antyczną. Podziwiam również głęboką psychoanalizę człowieka, który przekroczył pewną granicę. Widać, że celem była prowokacja czytelnika, wzbudzenie w nim refleksji i sądzę, że ten cel jak najbardziej został...

Autorka tej powieści zabiera nas do świata studentów filologii klasycznej, którzy pod wpływem swojego charyzmatycznego profesora zatracają się w antycznej kulturze i filozofii.
Ich eksperymenty z życiem i śmiercią prowadzą do tragedii, która zmienia ich losy na zawsze.
To książka, która zostaje z czytelnikiem na długo po jej zakończeniu, pozostawiając wiele trudnych pytań do przemyślenia. Historia bohaterów skłania do refleksji nad moralnością, sztuką, karą i odkupieniem. To także opowieść o błędach młodości, oczekiwaniach i rozczarowaniach.

Od pierwszych stron czułam, że to będzie wyjątkowa lektura. Serce waliło mi mocniej na samą myśl o kolejnych rozdziałach. Tartt wciągnęła mnie w zakulisowy świat college’u Hampden. A tajemnice ukryte pod powierzchnią stają się coraz bardziej intrygujące.

Podsumowując, "Tajemna historia" to dla mnie więcej niż książka. To uczta dla duszy, podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, która pozostawiła we mnie trwały ślad.🫶

Autorka tej powieści zabiera nas do świata studentów filologii klasycznej, którzy pod wpływem swojego charyzmatycznego profesora zatracają się w antycznej kulturze i filozofii.
Ich eksperymenty z życiem i śmiercią prowadzą do tragedii, która zmienia ich losy na zawsze.
To książka, która zostaje z czytelnikiem na długo po jej zakończeniu, pozostawiając wiele trudnych pytań...

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/C3s29waNGn9/


Chyba nigdy nie czytałam powieści na tak długim odcinku czasu. Jestem dosyć wolnym czytelnikiem i do tej pory raczej mnie to frustrowało. Przy "Tajemnej..." po raz pierwszy cieszyłam się, że lektura rozciąga mi się w czasie.

Zakochałam się w tej książce jeszcze zanim dotarłam do połowy. Najbardziej uwiódł mnie styl autorski, który oczarowywał idealnym wyważeniem pomiędzy kwiecistością a prostotą. Książka zachwyca także formą, która od pierwszego zdania wprowadza nas w atmosferę napięcia przeplatanego ciekawością.

Czymś, co przyciągnęło mnie w pierwszej chwili było zorientowanie na kulturę starożytnych Greków oraz wtrącenia w starogreckim. Uwielbiam klimat dark academy, który unosi się w powietrzu, którym oddychają bohaterowie. Czasem miałam wrażenie jakbym sama siedziała w zakurzonych salkach, wśród książek z rozpadającymi się okładkami i stronami.

"Tajemna..." pozwoliła mi poczuć coś, czego już dawno nie poruszyła żadna książka, ale mimo tego nie mogę powiedzieć, że to najlepsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam. Mam nadzieję, że pozostałe książki autorki są utrzymane w podobnym stylu, który mimo spokojnej narracji potrafi trzymać w napięciu lepiej niż jakikolwiek akcyjnjak.

OCENA: 8,5/10
Monika Karolina

RECENZJA Z BOOKSTAGRAMA: https://www.instagram.com/p/C3s29waNGn9/


Chyba nigdy nie czytałam powieści na tak długim odcinku czasu. Jestem dosyć wolnym czytelnikiem i do tej pory raczej mnie to frustrowało. Przy "Tajemnej..." po raz pierwszy cieszyłam się, że lektura rozciąga mi się w czasie.

Zakochałam się w tej książce jeszcze zanim dotarłam do połowy. Najbardziej uwiódł...

Po przeczytaniu musiałem poświęcić 5 minut na refleksje jak piękne było to co właśnie przeczytałem

Po przeczytaniu musiałem poświęcić 5 minut na refleksje jak piękne było to co właśnie przeczytałem

ja skończyłam książkę czy książka skończyła mnie

ja skończyłam książkę czy książka skończyła mnie

Wszystko co można by powiedzieć o tej książce już zostało powiedziane więc nie mam zamiaru tu snuć żadnych innowacyjnych teorii.

Jestem w stanie zrozumieć wielką miłość jak i czystą nienawiść. Ja sama umiejscowiłam się na dziwnej pozycji z wielkim szacunkiem do tej książki jak i zirytowaniem przez jej treść. Tutaj tkwi według mnie jej urok, nic nie jest poprowadzone tak by zadowalać czytelnika. Bohaterowie, chociaż jak widzę często romantyzowani, są paskudni (mówię to znowu z jakąś nutą umiłowania do nich),ich czyny i mentalność jeszcze gorsza. Książka sama w sobie jest przecież krytyką zamkniętych elitarnych środowisk akademickich i nie tylko.

Podoba mi się, że przez 30 lat od wydania tej książki pewne pytania nie zostały rozwikłane, a przypuszczenia odpowiedzi na nie dodają tylko do enigmatyczności.

Tajemna historia trafiła do mnie personalnie, no co mam powiedzieć...

Wszystko co można by powiedzieć o tej książce już zostało powiedziane więc nie mam zamiaru tu snuć żadnych innowacyjnych teorii.

Jestem w stanie zrozumieć wielką miłość jak i czystą nienawiść. Ja sama umiejscowiłam się na dziwnej pozycji z wielkim szacunkiem do tej książki jak i zirytowaniem przez jej treść. Tutaj tkwi według mnie jej urok, nic nie jest poprowadzone tak...